Λιγόστεψε ο κόσμος μας...

 Βλέπω και ξαναβλέπω αυτές τις μέρες τις τραγικές εικόνες με τους εκατοντάδες χιλιάδες πρόσφυγες ανά τον κόσμο, να εκλιπαρούν, να συνωθούνται, να ποδοπατούνται, στον βωμό μιας... και καλά οικουμενικής πατρίδας.
 Βλέπω παιδιά να τα ξεβράζει το κύμα και τα άψυχα κορμάκια τους να γίνονται viral στα κανάλια και στις ομάδες των ψευτοεπαναστατών. Διαρρηγνύουμε τα ιμάτια μας, καταγγέλουμε φασισμό και αναθεματίζουμε την φτηνή προπαγάνδα των λίγω εκλεκτών. 
 Κατηγορούμε την κοινωνία που μας γαλούχησε, θεωρώντας την υπεύθυνη για ολα τα δεινά. Έτσι αόριστα και... με ελαφρά τη καρδία. 

 Διαμαρτύρεται ο κόσμος γιά την πείνα, την φτώχεια, τους χιλιάδες ανθρώπους που κατακλύζουν τις πόλεις που ζουν και έχουν δίκιο. Η κρατική πρόνοια και βούληση ευθύνεται γιαυτό και είναι απούσα. 
  Όταν ζεις στην ανέχεια, οταν στην κυριολεξία σέρνεις μαζί σου τα παιδιά και την γυναίκα σου για χιλιάδες χιλόμετρα, όταν διαπιστώνεις πως άνθρωποι σαν και σένα σε λογίζουν σαν ένα κομμάτι κρέας που πρέπει να μεταφερθεί απο το ένα μέρος στο άλλο, όταν θαλλασοδέρνεσαι με τα κύματα, ντύνεσαι και συ με τα ρούχα του παράλογου. Ήτανε στραβό το κλήμα το φαγε και ο γάιδαρος που λέει θυμόσοφα ο λαός μας... 

Και συνεχίζουμε...Εκλογές εδώ και τώρα αποφάσισε ο Τσίπρας. Μεϊμαράκης, Θεοδωράκης, Κουτσούμπας, Γεννηματά, Καμμένος, Λαφαζάνης από κοντά και αυτοί.

 Άντε πάλι τα ίδια ξανά μανά. Τσακώνονται στις τηλεοράσεις, στην Βουλή των ηλιθίων, στους δρόμους, στις συγκεντρώσεις. Εκείνος είναι έτσι, ο άλλος είναι αλλιώς, κατηγορίες, ψεύδη, μικροπρέπειες. Και στη μέση ένας λαός που δεν λέει να μάθει. Είναι τραγικο αυτό ρε παιδί μου. Σανό μας ταίζουν και μεις εκεί το μασάμε...
 

 Πετρέλαια, συμφέροντα, παιχνίδια τακτικής από την άλλη ανάμεσα σε Ρωσία, Κίνα, Αμερική. Η ανεργία στα ύψη, η εγκληματικότητα το ίδιο. Ο κόσμος τριγυρνάει σαστισμένος βιώνοντας την απόλυτη νιρβάνα, τα ήθη και τα έθιμα χάνονται σιγά σιγά, ο ρατσισμός έχει ήδη κάνει δυναμικά την επανεμφάνιση του και τα παιδιά ξεκινάνε σε λίγες μέρες τα σχολεία, χωρίς δασκάλους, καθηγητές και βιβλία. Όνειρο ζούμε και μη μας ξυπνάτε...

 Για να μπορέσεις να διακρίνεις ένα λάθος, πρέπει να ξέρεις ποιό είναι το σωστό. Αντιπαρέρχομαι το γεγονός ότι είμαστε νοήμονα όντα και θα έπρεπε να χρησιμοποιούμε το μυαλό μας πριν περάσουμε στην πράξη. 
 Άλλωστε από την γεννηση μας λειτουργούμε εγωιστικά και με βάση το συμφέρον, τώρα θα αλλάξει αυτο? Η θεωρία άλλωστε από την πράξη απέχει πολύ. Η Κίνα από την Αμερική επίσης. Όπως και η Ρωσία άπο το Ισραήλ, ή η Συρία από την Ελλάδα και την Ιταλία. 
 Οι άνθρωποι όμως, θα έπρεπε να είχαμε μηδενίσει την απόσταση άπο  και προς την καρδιά και την ψυχή του διπλανού μας. Θα έπρεπε να νοιαζόμαστε, να αγαπάμε και να φροντίζουμε τα παιδιά μας και τους συνανθρώπους μας. Θα έπρεπε να καταλαβαίνουμε πως το πραγματικό συμφέρον όλων μας είναι η αληθινή και ατόφια αγάπη... 

  Μάλλον τώρα που το καλοσκέφτομαι, ζω και γω στη δική μου νιρβάνα. Κυνηγάω ανεμόμυλους όπως ο Δον Κιχώτης. Και παρακαλώ να μην θεωρηθεί αυτο δείγμα επαναστατικό. Σιχαίνομαι την επανάσταση που οδηγείται απο ανθρώπους που μόνο σκοπό έχουν την σύγκρουση.
 Απλά, να ρε παιδιά είναι που είμαι, θέλω και θα παραμείνω ρομαντικός και ανθρωποκεντρικός μέχρι τέλους... Παράξενος και περίεργος, αλλά ειλικρινής και συναισθηματικός.
 Και αν ο κόσμος μας συνεχίζει και λιγοστεύει,  αν η εποχή μας μοιάζει λες και ζούμε στο μεγάλο μας τσίρκο, προτιμώ συνειδητά να έχω τον ρόλο του κλόουν, παρά του λιονταριού...