Λείπει ο Μάρτης απο την Σαρακοστή?

 Όπου Μάρτης βάλτε τις γυναίκες. Όπου Σαρακοστή, κοτσάρετε τις Απόκριες. Και εξηγούμαι. Οι γυναίκες πάντα, παντού και... πάντοτε θέλουν να κλέβουν την παράσταση.

  Όλες τις εποχές. Χριστούγεννα, καλοκαίρι, Πάσχα, Τσικνοπέμπτη, Φθινόπωρο, του Αγίου Βαλεντίνου, στο σούπερ μάρκετ, στο σπίτι, στην αυλή, στην δουλειά, στα λεωφορεία, στα τρόλευ και στο μετρό. Με χιόνια, με ζέστη, με  πολύ ζέστη, με κολάν, με τζιν, με εσώρουχα, χωρίς εσώρουχα... Εεεε, δε μπορούσε η Σαρακοστή να γλιτώσει από τα βαμμένα νύχια των... άγριων κοριτσιών.

  Θα αναρωτιέστε (αλλη δουλειά δεν είχατε από το να ασχολείστε με τις εξυπνάδες μου...), τι εννοώ, πως και γιατί? Λοιπόν. Είναι απλό. Απόκριες. Ξεφαντώματα, μπεκρουλιάσματα, ερωτικές ατασθαλίες (sic). Άλλο αν ο περισσότερος κόσμος ασχολείται με ποταπά προβλήματα, όπως η δύσκολη καθημερινότητα, η ανθρωπιστική κρίση με τους πρόσφυγες, η ανεργία, η φτώχεια, η ανέχεια.
 
 Αυτά καλά μου παιδιά είναι ως μη γεγόμενα μπροστά στην λάμψη και την δόξα, μπροστά στα πάμπολλα αδιάκριτα βλέμματα των λυσσασμένων αντρών, μπροστά στην αδιάκοπη (αλλά τόσο όμορφη) μάχη για το ποιά θα χαρακτηριστεί, σαν το μεγαλύτερο τσίρκο της Αποκρεώ, σαν η πριγκήπισσα του κιτς!

 Γατούλες. Με ουρά, χωρίς ουρά,αμούστακες ή με μουστάκι, με ξεκωλέ στυλάκι, με τα μπούτια έξω, με αβυσσαλέα ντεκολτέ, με νιαουρίσματα και τριψίματα.... Μπέμπες. Ναι, ναι όπως το λέω. Μπέμπες. Μωρά, μωρέ (χαχαχα) πως το λένε. 

Με ροζ ρουχαλάκια, με μπιμπίλες και μπιμπερό (όχι πείτε μου φταίω εγώ μετά να κάνω συνειρμούς?), με καλτσάκια, καλτσοδέτες (έλα μην ακούω χαζά, η καλτσοδέτα είναι  το χαρακτηριστικότερο αξεσουάρ των νεογέννητων) και λίγο ρουζ (συν κανά κιλό μέικ απ) για να κρύψουμε τυχόν ρυτιδούλες. Super-women, Buttwomen, εεε σόρυ Batwomen, πριγκίπισσες Σίσυ, Κοκκινοσκουφίτσες, Χιονάτες και δε συμμαζεύεται.

 Αν κάτσω και απαριθμήσω τι μπορεί να σκεφτεί το γυναικείο μυαλό για να ντυθεί τις Απόκριες, θα γράφω μέχρι άυριο. 

 Μα πείτε μου δεν είναι υπέροχο όλο αυτο? Δεν είναι κάτι που όλοι περιμένουμε αυτές τις ημέρες του χρόνου? Φανταστείτε δε πως μερικές ντύνονται κανονικά και τις περνάνε για... ντυμένες αποκριάτικα!  Τι απορείτε? Πολύ θελει? Κραγιόν, μπόλικη λακ, 25ποντα τακούνια, πλήρης έλλειψη εσωρούχων, πολύ βάψιμο, πόζα γυναίκας αράχνης και έτοιμη η μεταμφίεση! 

 Γιατί το μυαλό τους (όχι όλων των γυναικών...) είναι... εκεί που καίγονται πολύ, θέλουν να νιώσουν το φιλί. Και η καρδιά τους να χτυπά, πιο χαμηλά, πιο χαμηλά, πιο χαμηλά... Τσιρκολέ ολέ, αρίμπα, αρίμπα και τζομπί τζομπά που λένε και οι Gipsy Kings!

 Γιάυτό σας λέω. Ρίξτε μιά ματιά γύρω σας. Αυτές τις μέρες περισσεύει το ανεπιτήδευτο. Το ειλικρινές. Το "ντύνομαι μπέμπα γιατι είμαι γλυκούλα και ναζιάρα και είμαι και το μωρό σου, έ μωρό μου?" είναι μια συνηθισμένη ατάκα που ταιριάζει γάντι στο όλο σκηνικό. Ακριβώς στο πνεύμα της Σαρακοστής και της νηστείας. Ας κάνουμε το σταυρό μας και ας πούμε από μέσα μας... κι ο Θεός βοηθός.

Υ.Γ. Κείμενο χιουμοριστικό και ουχί σεξιστικό. Άντε έστω λίγο. Τόσο δα.  Καλή Σαρακοστή να έχουμε...