Μπίλι Μπο: Από την λάμψη στο σκοτάδι...

Η τύχη, λέει ένα λατινικό ρητό, είναι ένα γυαλί: Εκεί που λάμπει, θρυμματίζεται. 

 Στην περίπτωση του ταλαντούχου και όμορφου νεαρού Πειραιώτη Βασίλη Κουρκουμέλη όμως (Μπίλι Μπο), δεν ήταν τόσο αυτή που τον καταβαράθρωσε. 
 Ούτε καν η άγνωστη τότε ασθένεια του AIDS που την πολέμησε με γενναιότητα και θάρρος. Όσο η υποκρισία, η αχρειότητα, ο φθόνος και η χυδαιότητα της λεγόμενης show biz.

 Γεννημένος το 1954 στα φτωχικά Καμίνια, έμελλε στην σύντομη αλλά πολυτάραχη, λαμπερή και τραγική ζωή του, να γίνει σημείο αναφοράς στη συντηρητική Αθήνα της δεκαετίας του 80', να φτάσει μέχρι τη Νέα Υόρκη, πετυχαίνοντας να γίνει ο πρώτος  Έλληνας σχδιαστής μόδας που καταφέρνει κάτι τέτοιο. 

Να κυριαρχήσει στον χώρο της show biz, να γοητεύσει με την ομορφιά και το ταλέντο του, ιδιαίτερους και απαιτητικούς καλλιτέχνες όπως ο Andy Warhol και να... φύγει από τον μάταιο τούτο κόσμο, στιγματισμένος και πικραμένος, βιώνοντας την πλήρη αντίθεση. 
Από τα φώτα της δημοσιότητας στην σκιά, από την απαστράπτουσα λάμψη στο απόλυτο σκοτάδι...

 Η Ελλάδα της δεκαετίας του 80', ήταν η Ελλάδα που διψούσε για ζωή. Η γενιά του Πολυτεχνείου ήταν στην πιό παραγωγική της ηλικία, ο Ανδρέας Παπανδρέου με το ΠΑΣΟΚ λανσάριζε νέα ήθη και έθιμα, το χρήμα έρεε άφθονο. Ο νεαρός Άδωνις (όπως τον αποκαλούσε μερίδα του Τύπου) Μπίλι Μπο, ήταν ένα από τα πρόσωπα της εποχής.

 Ένας νέος με φιλοδοξίες, ένας άνθρωπος που του άρεσε η κοσμική ζωή, αλλά ταυτόχρονα ένας εξαίρετος επαγγελματίας, που κατάφερε να βάλει την μόδα (μαζί με κάποιους λίγους ακόμα) στα σπίτια της ελληνικής κοινωνίας.

  Οι φωτογραφίες του από τα μεγάλα κλαμπ της εποχής, παρέα με την Αλίκη Βοουγιουκλακη, την Ζωή Λάσκαρη, την Βάνα Μπάρμπα, τον Βλάση Μπονάτσο, τον Ντέμη Ρούσσο και αρκετούς ακόμη γνωστούς αστέρες, κοσμούσαν τα περιοδικά και τις εφημερίδες.
 Σχεδίαζε τις στολές της Ολυμπιακής Αεροπορίας, συνεργάζονταν με τα πιό γνωστά μοντέλα της εποχής, ήταν επικοινωνιακός, είχε αίσθηση του χιούμορ και απέπνεε μια αίσθηση φρεσκάδας και ζωντάνιας που τον έκαναν ξεχωριστό. 

 Όλα πήγαιναν κατ'έυχήν. Όχι όλα. Λίγο καιρό πριν τα εγκαίνια του γραφείο του στην "πρωτεύουσα του κόσμου" Νέα Υόρκη, τα πάντα άλλαξαν. Ξαφνικά ήρθε μιά αρρώστια. Μια σχετικά άγνωστη αρρώστια, που όμως είχε ήδη δειλά δειλά κάνει την εμφάνιση της.
Το όνομα αυτής, AIDS. Σύνδρομο επίκτητης ανοσοποιητικής ανεπάρκειας. 

 Σε παγκόσμιο επίπεδο πριν λίγο καιρό ο κόσμος είχε συγκλονιστεί από τον θάνατο του πασίγνωστου ηθοποιού Rock Hudson, που πρωταγωνιστούσε στο κορυφαίο σήριαλ της εποχής, τη "Δυναστεία". 

 Ο Μπίλι Μπο νοσηλεύεται στο νοσοκομείο Παστέρ της Γαλλίας, λόγω της φήμης που είχε για την αντιμετώπιση της ασθένειας (τα θύματα της αυξάνονταν ραγδαία σε ολόκληρο τον κόσμο). Το AIDS ήταν εδώ και σκόπευε να αλλάξει τον τρόπο που έβλεπαν το σεξ οι άνθρωποι μέχρι τότε.

 Η άγνοια και η προκατάληψη, οδήγησαν, αρχικά, επιστήμονες και δημοσιογράφους, να ρίξουν το φταίξιμο στους... ομοφυλόφιλους και στους χρήστες ναρκωτικών ουσιών. Η στάμπα που ακολουθούσε ειδικά τους ανθρώπους που προτιμούσαν ερωτικά άτομα του ίδιου φύλου, άργησε να φύγει. Μέχρι να συνειδητοποιήσει η ελληνική κοινωνία το μέγεθος και τα χαρακτηριστικά της τρομερής ασθένειας συνέβησαν διάφορα ευτράπελα και ακρότητες. 

Ο Μπίλι Μπο πέρα από το φόβο της άγνωστης ασθένειας, είχε να αντιμετωπίσει τον αδηφάγο Τύπο, καθώς και την άγνοια φίλων και γνωστών, που σταμάτησαν πλέον να ψωνίζουν ρούχα από τα καταστήματα του και τα καταστήματα των κοντινών του ανθρώπων, με τον φόβο μην κολλήσουν AIDS!!!  

Ο καιρός περνούσε και η εξαφάνιση του νεαρού μόδιστρου από την κοσμική Αθήνα, γεννούσε διάφορα κουτσομπολιά και ψευδείς ειδήσεις. Μάλιστα, ένα πρωινό κάποιους μήνες πριν ο Μπίλι Μπο φύγει από την ζωή, ο ελληνικός έντυπος Τύπος τον... πέθανε πριν την ώρα του. Η φήμη κυκλοφόρησε έντονα τόσο, που δημοσιογράφοι κάλεσαν τους γονείς του για να τους ρωτήσουν πως νιώθουν για τον θάνατο του γιού τους!

 Η κατάσταση έφτασε στο απροχώρητο και ο Μπίλι Μπο αναγκάστηκε να βγάλει μέχρι και ανακοίνωση για να διαψεύσει τα όσα λέγονται. Λίγους μήνες πριν τον Ιούνιο του 1987, παίρνει την απόφαση να επιστρέψει πίσω στην Ελλάδα. Ντυμένος γριά (!!!) πάνω σε αναπηρικό καροτσάκι, μεταφέρεται σε ένα παραθαλάσσιο σπίτι στο Καβούρι. 

 Εκεί ζητάει από την δημοσιογράφο Λένα Ζαννιδάκη (στην οποία΄ έτρεφε ιδιαίτερη εκτίμηση για το ήθος και την σοβαρότητα της), να δώσει συνέντευξη. Η ίδια, στην εκπομπή "Μηχανή του Χρόνου", αναφέρει πως ο Μπίλι ήταν ένα κακέκτυπο του εαυτού του. "Από το άλλοτε ωραιότερο αγόρι της Αθήνας,  είχε μείνει μόνο μια σκιά", έγραφε η κ. Ζαννιδάκη.

 Τα όμορφα και λαμπερά μαλλιά του έμοιαζαν μαλλιά ηλικιωμένης γυναίκας, ήταν αποστεωμένος και το δέρμα του είχε χάσει την φρεσκάδα της νιότης του. "Ζω, γράψτε οτι ζω", ήταν ο τίτλος εκείνης της μοναδικής συνέντευξης που είχε ως απόρροια την βράβευση της κ. Ζαννιδάκη από την Πολιτεία. 

Σε αυτήν καταγράφεται η ανάγκη του Μπίλι Μπο να δηλώσει ζωντανός, κατηγορώντας τους ανθρώπους που ξαφνικά από την κορυφή τον έριξαν στα Τάρταρα, ασεβείς και ζηλόφθονες ακόμη και τις στιγμές που ο θάνατος του χτυπούσε την πόρτα."Να προσπαθείς να αντλήσεις κουράγιο από το βλέμμα ενός γιατρού, να εκλιπαρείς από μέσα σου και φωναχτά τον κάποιο Θεό να σε λυτρώσει από τον εφιάλτη που ζεις και εκεί ανάμεσα στον ανελέητο πόνο, στην πικρή αλήθεια και σε κάποιες αμυδρές ελπίδες, να μαθαίνεις πως είσαι ήδη νεκρός..." έλεγε και κάθε τόσο ακούγονταν και ένας λυγμός...

 Στις 13 Ιουνίου 1987, αυτό το διαφορετικό, ευαίσθητο πλάσμα όπως έλεγαν οι λίγοι και καλοί φίλοι του, το Πειραιωτάκι που έφτασε ψηλά με την αξία του, όπως του άρεσε να λέει για τον εαυτό του, ο Βασίλης Κουρκουμέλης (κατα κόσμον Μπίλι Μπο), άφησε την τελευταία του πνοή νικημένος από τo AIDS. 

 Ή μήπως από τους ανθρώπους? Δε ξέρω. Η ιστορία, άτεγκτος καταγραφέας της ζωής των ανθρώπων, δείχνει πολλές φορές με τον τρόπο της το σωστό και το λάθος.

 Ο διψασμένος για.. αίμα κόσμος της show biz, έχει την τάση από την μιά να θεοποιεί αθρώπους και από την άλλη να τους δαιμονοποιεί, όταν θέλει κάτι από αυτούς. Και τους παίρνει, τους παίρνει, τους παίρνει, χωρις σταματημό...
 Ο ταλαντούχος σχεδιαστής μόδας Μπίλι Μπο ήταν μια τέτοια περίπτωση. Πάλεψε με μιά ανίατη ασθένεια, αλλά δε μπόρεσε να αντιμετωπίσει τις ορδές των "ηθικών και αγγελικά πλασμένων" συνανθρώπων του...


Υ.Γ. Will you still love me, when I'm no longer young and beautiful?, Will you still love me, when I got nothing but my aching soul...?