Τετάρτη 11 Σεπτεμβρίου 2019

10 χρόνια My Way...

 Αυτό και αν είναι απ΄τ'άγραφα. 10 χρόνια My Way. Δεν περίμενα ποτέ ότι θα γράψω κείμενο για την δεκαετία του blog μου. Μου φαίνεται αδιανόητο ακόμα και τώρα που γράφω αυτές τις αράδες. 
 Και όμως. Πέρασαν κιόλας δέκα ολόκληρα χρόνια από την μέρα που έγραφα αυτό το κείμενο (http://makdel82.blogspot.com/2009/09/blog-post.html), που αναφέρονταν στο πρόγραμμα ευθανασίας του Αδόλφου Χίτλερ και του Τρίτου Ράιχ. Ουάου...

 Αναλογιζόμενος τα χρόνια που πέρασαν, τα εκατοντάδες κείμενα, μικρά η μεγάλα, αστεία η σοβαρά, τα σχόλια, τις περιόδους που δεν είχα (έχω) οίστρο, τα λάθη, ορθογραφικά και μη, τα ξενύχτια, τις παραλείψεις, ενίοτε και τις προστριβές, αυτό που μένει είναι το μεράκι, που ακόμα και τώρα που είμαι δέκα ολόκληρα χρόνια μεγαλύτερος υπάρχει έστω και με... σκαμπανεβάσματα, και οι άνθρωποι που γνώρισα, συναναστράφηκα και συναναστρέφομαι.

 Από τον Σεπτέμβριο του 2009 έχουν αλλάξει πολλά πράγματα. Σε προσωπικό επίπεδο και όχι μόνο. Η ανάγκη να εκφράζομαι γραπτά όμως παραμένει ίδια, τουλάχιστον ως προς το πάθος τη στιγμή που το κάνω με αυτόν τον τρόπο. 

 Είναι η προσπάθεια να βγουν οι λέξεις όπως πρέπει, η ανάλυση ενός θέματος άπο όσες περισσότερες σκοπιές μπορώ να δω, το αίσθημα της ολοκλήρωσης όταν γράφω κάτι που μου αρέσει και αρέσει και σε άλλους, η δυναμική που έχει αυτή η διαδικτυακή αλληλεπίδραση.

 Με ωρίμασε αυτή η γωνιά εδώ. Συγκινήθηκα, έκλαψα, βελτιώθηκα ως άνθρωπος, χάρηκα, ήρθα σε, πάντα καλοπροαίρετη από την πλευρά μου, αντιπαράθεση, έγραψα ποιήματα (τρόπος η μη του λέγειν), γέλασα με την ψυχή μου, αναθεώρησα την ίδια την ζωή και τα τερτίπια της, έκανα φίλους, δεν έκανα εχθρούς αλλά επίσης ήρθα σε επαφή με μια πλευρά των ανθρώπων που λατρεύω. Την... γραπτή.
Γιατί το να εξωτερικεύεις τις σκέψεις σου, να εκφράζεις τις αποψεις σου ανοιχτά με τρόπο γραπτό, είναι κάτι που θέλει κότσια και καρδιά.


Τα κακώς κείμενα πάντα υπήρχαν και θα υπάρχουν. Είμαι σίγουρος ότι δεν αρέσει αυτό που κάνω εδώ σε όλους.
 Δε με πειράζει. Από την  πλευρά μου ποτέ μα ποτέ δεν γράφω με σκοπό να θίξω ανθρώπους, μα με σκοπό να θίξω καταστάσεις.
 Πάντα με τον τρόπο μου, όπως λέει και ο τίτλος του blog. Και αν κάποιον ή κάποια στεναχώρησα ζητώ συγγνώμη.

Σκεφτόμενος το διάστημα που πέρασε, θυμάμαι κείμενα, θυμάμαι βραδιές, θυμάμαι γέλια και κλάματα, θυμάμαι και νιώθω αυτό το μαγικό συναίσθημα της αλληλεπίδρασης, λες και είσαι με τον άνθρωπο που ανταλλάσεις απόψεις δίπλα δίπλα εκείνη την στιγμή. Αυτή την ανθρώπινη επαφή δεν την αλλάζω με τίποτα.

 Δεν θα αναφερθώ ονομαστικά, γιατί πραγματικά δεν θέλω να αδικήσω κάποιον. Υπάρχουν όμως αρκετοί άνθρωποι που μπήκαν στην ζωή μου μέσω του blog και με βοήθησαν σημαντικά. Σε όλες τις εκφάνσεις της ζωής μου. Άνθρωποι που έκτιμώ και έχω γνωρίσει από κοντά και άνθρωποι που επικοινωνώ με μηνύματα και δεν έχω γνωρίσει από κοντά αλλά τους νιώθω... κοντά μου. Σε αυτούς αλλά και σε όσους σχολίασαν, διάβασαν, πέρασαν μια βόλτα από εδώ, χρωστάω ένα μεγάλο ευχαριστώ.


 Ξέρω ξέρω, γράφω σοβαρά σήμερα ε; Δεν έχω τελειώσει ακόμα όμως! Μη μου βιάζεστε! Υπόσχομαι  να ξαναγράψω παρόμοιο κείμενο σε μια δεκαετία! Υπόσχομαι να σταματήσω να γράφω κείμενα που θα... πειράζουν τις γυναίκες. 
Υπόσχομαι από δω και πέρα να σαρώνω σε κάθε διαδικτυακό διαγωνισμό. Υπόσχομαι, όταν θα γινω κορυφαίος μπλόγκερ της χώρας, να μην σας ξεχάσω! Υπόσχομαι να γράφω συχνότερα, γιατί τώρα τελευταία αρχίζω και... δεν γράφω! 

Ξεκολάω με τις υποσχέσεις όμως και σας αφήνω με την μόνη υπόσχεση που μπορώ πραγματικά να τηρήσω. Υπόσχομαι να γράφω όσο νιώθω ότι πρέπει να το κάνω...
Σας ευχαριστώ για όλα αυτά τα υπέροχα χρόνια, και την στήριξη. Προχωράμε. Ααααααα και που΄στε... Δεν γλιτώνετε εύκολα από μένα! Σας φιλώ!


ΥΓ. Το παρατράβηξα με τους συναισθηματισμούς λέτε ε;

ΥΓ2. Κείμενο δεκαετίας χωρίς υστερόγραφο δεν γίνεται! Τα ξαναλέμε!



"Μην ψάχνεις πια αλλού
αφού το ξέρεις ήδη .
Μην ψάχνεις πια αλλού
  εδώ είναι το ταξίδι..."

10 σχόλια:

  1. Κορυφαίε μπλόγκερ της καρδιάς μας χρόοοοονια πολλααααά!
    Παραβλέπω την θεματολογία της πρώτης σου ανάρτησης (όλοι κάναμε περίεργες επιλογές κάποτε- ενίοτε συνεχίζουμε..!) γιατί είμαστε σε κλίμα εορταστικό και συγκινητικό! Γουστάρω συναισθηματικό Μάκη άλλωστε! :) Είμαι κάτι παραπάνω από χαρούμενη που σε γνώρισα από κοντά και είσαι πλέον ένας πολύτιμος φίλος στην ζωή μου που είσαι δίπλα μου και με νιώθεις.

    Συνέχισε ακάθεκτος να μας πειράζεις, να μας ενοχλείς, να μας ξεσηκώνεις, να μας εμπνέεις, να μας προβληματίζεις να μας συγκινείς!

    ΥΓ: Με πολλή αγάπη για να μη σπάσουμε την παράδοση των υστερόγραφων

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αγαπημένη μου Κατερίνα, ευχαριστω, ευχαριστώ, ευχαριστώ!

      Είναι μεγάλη μου τιμή και χαρά που είσαι φίλη μου και τούτη εδώ η γωνία ήταν η ευκαιρία για να γνωριστούμε! Ο τρόπος σου και η γραφή σου στο πρώτο σου ιστολόγιο, με έκαναν να αναθωρήσω πολλά πράγματα!

      Σε ευχαριστώ πολύ παιδί μου!

      ΥΓ. Άμα γουστάρεις συναισθηματικό Μάκη, θα του δώσω να καταλάβει!

      ΥΓ2. Νταξει θα καφρίζω και λίγο! Μην ξεχνάμε και την φύση μας!χαχαχα!

      Διαγραφή
  2. Χρόνια πολλά στο όμορφο blog σου Μάκη. Εύχομαι να βρίσκεις πάντα έμπνευση στις στιγμές σου κι η διαδικτυακή σου γωνιά να σε γεμίζει το ίδιο πάντα.
    Καλό Σ-κ :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Μαρίνα μου σε ευχαριστώ πολύ πολύ!

      Η ευχή σου είναι πραγματικά πολύτιμη και με την σειρά μου να σου πω ότι χαίρομαι για την αλληλεπίδραση μας!

      Πολλά φιλιά, καλό Σ/κ!

      Διαγραφή
  3. Τι λες τώρα φίλε Μάκη!
    Δέκα χρόνια! Δέκα ολάκερα χρόνια στο πνευματικό σου δικτυακό παιδί! Πολλά και μεγάλα!
    Δεν είχα την τύχη να σε ακολουθώ όλα αυτά τα χρόνια Μάκη. Όμως κάλλιο αργά παρά ποτέ. Και να που τα τελευταία χρόνια είμαι ακόλουθός σου και νιώθω τόσο μα τόσο καλά για αυτό.
    Δύσκολα θα συναντήσεις μια αντρική παρουσία στο blogging με τα δικά σου χαρακτηριστικά.
    Εντάξει το χιούμορ, η ευρηματικότητα, η μουσική. Αλλά όλα τα προηγούμενα συν την ποίηση, συν τις λογοτεχνικές πινελιές, συν τα συναισθήματα, συν την κριτική πολιτική ματιά.
    Εύχομαι ολόψυχα να συνεχίζεις στον ίδιο δρόμο με περισσότερη διάθεση και να είμαστε εδώ φίλε να σε απολαμβάνουμε σε όσα μας προσφέρεις.
    Κάθε μου ευχή.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ω ναι Γιάννη μου, πολλά τα χρόνια!

      Ειλικρινά σε ευχαριστώ φίλε, για την στήριξη, τα καλά λόγια, είσαι από τους ανθρώπους που κοσμούν πραγματικά τον χώρο μας. Σπάνια πάστα συνομιλητή και ανθρώπου. Το λέω με απόλυτη γνώση.

      Προσπαθώ σε ότι καταπιάνομαι να είμαι ειλικρινής και να κάνω ότι κάνω με μεράκι!

      Και πάλι ευχαριστώ πολύ για τα πολύτιμα λόγια σου! Με τιμούν!

      Τα ξαναλέμε!

      Διαγραφή
  4. Καλημέρα από μία νέα γειτόνισσα.
    Δέκα χρόνια your way, μια ζωή!! Εύχομαι η συνέχεια να είναι το ίδιο καλή, δημιουργική και παρεΐστικη.
    Ελπίζω με τη σειρά μου να σβήσω το κεράκι της δεκαετούς μπλογκο-δράσης, με την ίδια ευγνωμοσύνη για όσα (θα) μαθαίνω και όσους (θα) γνωρίζω καθ'οδόν.
    Καλό φθινόπωρο, Τζοάννα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλησπέρα Τζοάννα, καλώς ήρθες στον μαγικό κόσμο της μπλογκόσφαιρας! Χαίρομαι πολύ που συναντώ μια νέα μπλόγκερ κλείνοντας τα δέκα χρόνια της δική μου γωνιάς.

      Ελπίζω να αφεθείς, να μαθαίνεις, να γράφεις, να εκφράζεσαι και πάντα να κάνεις τα παραπάνω με πάθος... Θα τα ξαναπούμε, σε ευχαριστώ που πέρασες!

      Διαγραφή
  5. έστω και πολύ καθυστερημένα, σου εύχομαι Χρόνια Γραπτά(!) με πολλές εμπνεύσεις και συχνές δημοσιεύσεις. Όταν ξεκίνησα κι εγώ το 2005 κανείς δεν θα μου έλεγε ότι όλο αυτό θα γίνει η ψυχοθεραπεία μου, το όνειρο μου, το ξέσπασμα μου, το χαρτζιλίκι μου, ακόμα και κάτι σαν το κωδικοποιημένο θησαυροφυλάκιο σκέψεων μου.
    Συνεπώς, είναι σημαντικό, πολύ σημαντικό να βλέπεις ένα ιστολόγιο να σβήνει, ένα, πέντε και τελικά δέκα κεράκια!
    Άξιος!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλησπέρα Γιάννη! Οι ευχές είναι πάντα καλοδεχούμενες!
      Ειδικά απο έναν άνθρωπο με την δική σου εμπειρία στον χώρο των blogs και με τον αλλιώτικο τρόπο προσέγγισης που έχεις σε ότι συμβαίνει. όποιος σε διαβάσει έστω και μια φορα, καταλαβαίνει.

      Μ'άρεσε πολύ η οτπική του blog ως ένα θηδαυροφυλάκιο σκέψεων. Πραγματικά πολύ πετυχημένη σκέψη.

      Η αλήθεια είναι ότι έχω δεθεί συναισθηματικά με τούτη εδώ την γωνιά. Και για όσο μπορώ θα... σβήνω κεράκια. Γεροί να είμαστε! Σε ευχαριστώ που πέρασες!

      Διαγραφή

Αναγνώστες

Page translation