Το φύκι που δε... μασάει

   Closterium moniliferum και πυρηνικά γιοκ. Τι? Τι είναι αυτό? Μα το σούπερ ντούπερ φύκι που θα μας σώσει από πυρηνικά υπολείμματα και ενδεχομένως και από έναν μελλοντικό πυρηνικό πόλεμο...
  Κι όμως δε κάνω πλάκα.  Αυτό που οι άνθρωποι δεν έχουν καταφέρει να κάνουνε (προστασία από ραδιενέργεια-πυρηνικά) μπορεί, όπως υποστηρίζει επιστημονική έρευνα στο Λος Άντζελες, να το κάνει ένα φύκι!!!
  Το συγκεκριμένο φύκι λοιπόν είναι ένας συνηθισμένος μονοκύτταρος οργανισμός-μικρόβιο του γλυκού νερού που μπορεί να καθαρίζει το ραδιενεργό στρόντιο έπειτα από πυρηνικό δυστύχημα, όπως αυτό λόγου χάρη που συνέβη στην Φουκουσίμα.  Το closterium moniliferum  έχει σχήμα μισοφέγγαρου και ζει σε όλες τις λίμνες και τα ποτάμια του κόσμου.
  Αυτό λοιπόν που το κάνει διαφορετικό σε σχέση με τα άλλα φύκια, είναι πως στο εσωτερικό του σχηματίζει μικρά κυστίδια τα οποία είναι εμφανή και εξωτερικά (κενοτόπια), γεμάτα με ένα υγρό και κρυστάλλους βαρίου.  

  Το βάριο είναι ένα χημικό στοιχείο που οι πιο πολλοί από μας το γνωρίζουμε από τις εξετάσεις στο στομάχι, μιας και οι περισσότερες εξετάσεις στα ακτινολογικά εργαστήρια το περιέχουν ως συστατικό. Επειδή λοιπόν τα άτομα στροντίου έχουν ιδιότητες παρόμοιες με αυτές του βαρίου, συχνά οι βιοχημικοί μηχανισμοί του μικροβίου μπερδεύονται  και συσσωρεύουν τα δύο χημικά στοιχεία μαζί. Αυτό λοιπόν πρακτικά σημαίνει ότι έστω και από λάθος το ραδιενεργό ισότοπο του στροντίου που παράγεται στους πυρηνικούς αντιδραστήρες  συσσωρεύεται στο εσωτερικό του φυκιού!!!

     «Το στρόντιο-90 είναι ένας από τους κυρίαρχους κινδύνους για την ανθρώπινη υγεία για τα πρώτα 100 χρόνια μετά την έξοδό του από τον αντιδραστήρα» σχολιάζει στο δικτυακό τόπο του Nature η Μίνα Κρέιτσι του Πανεπιστημίου Northwestern στο Ίλινοϊ.

  Επίσης, η Δρ Κρέιτσι παρουσίασε την ανακάλυψή της για το φύκι στο ετήσιο συνέδριο της Αμερικανικής  Χημικής  Εταιρείας, το οποίο πραγματοποιείται αυτή την εβδομάδα στο Άναχαϊμ της Καλιφόρνιας.
  Όπως εξήγησε η ερευνήτρια «το μεγάλο πρόβλημα με το στρόντιο είναι ότι  αναμειγνύεται στο περιβάλλον με μεγάλες ποσότητες αβλαβούς ασβεστίου. Επειδή τα δύο αυτά στοιχεία έχουν παραπλήσιες φυσικές και χημικές ιδιότητες, αποτελεσματική μέθοδος για τον επιλεκτικό καθαρισμό του στροντίου ακόμα δεν υπάρχει.
  Το closterium moniliferum θα μπορούσε να δώσει τη λύση, αφού απορροφά ταχύτατα το βάριο και το στρόντιο αλλά αφήνει πίσω του το ασβέστιο.
  Παραμένει ωστόσο ασαφές για ποιο λόγο το μικρόβιο σχηματίζει κρυστάλλους βαρίου. Μια πιθανή εξήγηση είναι ότι το βάριο συσσωρεύεται στα κενοτόπια ως παραπροϊόν, απλώς και μόνο επειδή σχηματίζει ενώσεις με το θείο που υπάρχει ούτως ή άλλως σε αυτούς τους ενδοκυττάριους χώρους.»
   Άγνωστο παραμένει επίσης πόσο ανθεκτικό στη ραδιενέργεια είναι το Closterium moniliferum. Οι ερευνητές εκτιμούν πάντως ότι, ακόμα κι αν το μικρόβιο πεθαίνει γρήγορα από την ακτινοβολία, ο πληθυσμός του στη μολυσμένη περιοχή θα μπορούσε να ανανεώνεται γρήγορα με νέες ποσότητες.
  Ενδιαφέρον δεν είναι? Αν μη τι άλλο δίνει ελπίδες για ένα σημαντικό πρόβλημα της ανθρωπότητας. Μακάρι να προχωρήσουν οι έρευνες για να μπορέσουμε να βρούμε την λύση για το θέμα που βασανίζει τις σκέψεις του απλού κόσμου όλο αυτό το διάστημα. Για τα πυρηνικά απόβλητα. Απλά όσο το σκέφτομαι νομίζω πως δεν είναι αυτό που λέμε πραγματοποιήσιμο. Γιατί εκτός πέρα από τα απόβλητα το φύκι πρέπει να δράσει και ενάντια στα... βλήτα. Τους ανθρώπους...

*  πηγή www.in.gr