Σάββατο 4 Οκτωβρίου 2014

Κατερίνα Γώγου: Η επιτομή του αλλιώτικου...

 Μυαλό ελεύθερο και αντισυμβατικό. Έυαίσθητη και μελαγχολική. Μοιραία μα και παθιασμένη. Μια ιέρεια της αναρχικής σκέψης, που με την ρηξικέλευθη πένα της πολεμούσε τους δαίμονες της μοναξιάς και της θλίψης. Τους δικούς της δαίμονες.
 Και όταν δεν άντεχε, έγραφε. Λόγια ωμά και σκληρά. Όμορφα και τρυφερά.  Αυτο ήταν η Κατερίνα Γώγου. Η επιτομή του αλλιώτικου...

Τα πρώτα χρόνια
 Γεννήθηκε στην Αθήνα την 1 Ιουνιού του 1940 και από μικρή έδειξε το ανήσυχο πνεύμα της. Σπούδασε στην δραματική σχολή του Τάκη Μουζενίδη και με το που αποφοίτησε ασχολήθηκε με το θέατρο. Εργάστηκε από μικρή ηλικία σε παιδικούς θεατρικούς θιάσους αλλά και στον κινηματογράφο, παίζοντας κυρίως σε ταινίες της Φίνος Φιλμς.

 Αποφοίτησε από την Σχολη χορού των Πράτσικα, Ζουρούδη και Βαρούτη, αλλά ευρέως γνωστή έγινε από την συμμετοχή της σε δύο ταινίες.
  Η πρώτη ήταν στο φιλμ "Το ξύλο βγήκε από τον Παράδεισο, παίζοντας μια μαθήτρια (την Λαζάρου), που έκανε συνέχεια φάρσες μαζί με την Αλίκη Βουγιουκλάκη στους καθηγητές της και η δεύτερη στην μεγάλη κινηματογραφική επιτυχία "Η δε γυνή να φοβήται τον άντρα", που έπαιξε την... θρυλική Παγώνα, μια χαριτωμένη υπηρέτρια που υπέμενε τα... βασανιστήρια από τον κύριο Κοκοβίκο (Γιώργο Κωνσταντίνου). 
 Συνέχισε στον κινηματογράφο μέχρι και το 1971 με την τελευταία της συμμετοχή σε ταινία για εκείνη την δεκαετία, να είναι δίπλα στον Θανάση Βέγγο στο φιλμ "Τι έκανες στον πόλεμο Θανάση?". Η ώρα της αλλαγής πλησίαζε...

 Και ύστερα ήρθε η ποίηση
 Προσπαθώντας να αποτινάξει από πάνω της τα χαρακτηριστικά του ανέμελου και χαριτωμένου αγοροκόριτσου που την συνόδευαν από την κινηματογραφική της καριέρα, όντας πλέον ώριμη και κατασταλαγμένη αρχιζει να γράφει. Βρισκόμαστε στα μέσα του 70' και η Κατερίνα Γώγου τριγυρνάει στα Εξάρχεια. Τον τόπο της. 
 Στο μέρος που χτυπούσε η καρδιά της Ελλάδας μετά την μεταπολίτευση, η Κατερίνα ήταν η "νεράϊδα" της θρυλικής πλατείας. Μαζί με τον Παύλο Σιδηρόπουλο και τον Νικόλα Άσιμο έγιναν η φωνή της αντίδρασης ενός λαού που έψαχνε να βρει τα πατήματα του...

 Το 1978 εκδίδεται το πρώτο της βιβλίο με τίτλο "Τρια κλικ αριστερά". Εκεί η Γώγου είναι συνταρακτική. Μιλάει για τα ναρκωτικά, για τα πάθη της, την φτώχεια την μοναξιά, την θλίψη... Ακολουθεί το "Ιδιώνυμο" το 1980, το "Το ξύλινο παλτό" to 82', οι"Απόντες" το 1986, ο"Μήνας των παγωμένων Σταφυλιών" το 88' και το "Νόστος" το 1990. Συμμετείχε επίσης και σε διάφορα φιλμ, με την ιδιαίτερη συμμετοχή της όμως να είναι στην ταινία "Παραγγελιά",  του πρωην συζύγου της και σκηνοθέτη Παύλου Τάσσιου. Όλα αυτά τα χρόνια η Κατερίνα ήταν μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας. Σε ένα κόσμο γεμάτο αλκοόλ, καταχρήσεις και αδιέξοδες σκέψεις. Παλευε την εξουσία, κραύγαζε για αγάπη και κυνηγούσε σαν άλλος Δον Κιχώτης τους ανεμόμυλους της ανθρωπιάς.

Το τέλος και η ίσως η αρχή...
 Η Κατερίνα Γώγου, βρέθηκε νεκρή έπειτα από κατανάλωση χαπιών και αλκοόλ, σαν χτες, στις 3 Οκτωβρίου του 1993. Έδωσε τέλος στην ζωή της μην αντέχοντας την υποκρίσία και την αθλιότητα που επικρατούσε γύρω της.
 Πολέμησε τα πάθη της αλλά τελικά υπέκυψε σε αυτά. Ήταν άνθρωπος επαναστατικός και ευθύς, κάτι που... πλήρωσε αρκετές φορές με συλλήψεις και προπηλακισμούς από τις αστυνομικές αρχές, την ταραγμένη περίοδο της δεκαετίας του 80', στην περιοχή των Εξαρχείων. 

 Σκεφτόμενος την πορεία και το έργο της καταλήγω αβίαστα σε ένα και μοναδικό συμπέρασμα.  Ακόμα και σήμερα δεν μπορούμε να υιοθετήσουμε το διαφορετικό. Αυτό ήταν για την εποχή της η Κατερίνα Γώγου. Μια ποιήτρια που έλεγε τα πράγματα με το όνομα τους. Δεν μακιγιάριζε τις καταστάσεις και πολεμούσε την υποκρισία.  Προσπάθησε να δει το όμορφο μέλλον και έψαχνε διέξοδο από το θλιβερό παρόν. Όπως έγραφε και στο ποιήμα της, "Θα'ρθει καιρός" . 
 "Ακου θάρθει καιρός που τα παιδιά θα διαλέγουνε γονιούς, δε θα βγαίνουν στην τύχη. Δε θα υπάρχουν πόρτες κλειστές, με γερμένους απέξω. Και τη δουλειά θα τη διαλέγουμε, δε θά `μαστε άλογα να μας κοιτάνε στα δόντια.
Οι άνθρωποι – σκέψου! – θα μιλάνε με χρώματα κι άλλοι με νότες...Σημασία έχει να παραμένεις άνθρωπος...
Θα την αλλάξουμε τη ζωή παρ’ όλα αυτά Μαρία..."


Καλό μήνα να έχουμε...

8 σχόλια:

  1. Μάκη ένα Τεράστιο ΜΠΡΑΒΟ για αυτή την δημοσίευση-αφιέρωμα στον υπέροχο άνθρωπο Κατερίνα Γώγου.
    Δυστυχώς, το αληθινό, το διαφορετικό και όποιος λέει τα πράγματα με το όνομά τους, όχι απλά τον πολεμάνε, δεν το αποδέχονται αλλά προσπαθούν και να το εξοντώσουν! Ο Κόσμος ποτέ δεν θα αλλάξει... όχι όσο το σκεπτικό μας δεν βλέπει μακριά!
    ΚΑΛΟ ΜΗΝΑ να έχεις! Καλό Σαββατοκύριακο!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλησπέρα Μαρια! Ευχαριστώ πολύ για τα όμορφα λόγια σου. Όντως η Κατερίνα Γώγου ήταν υπέροχος και συγχρόνως διαφορετικός άνθρωπος. Τα λόγια φίλων της, οι συνεντεύξεις της, το έργος της, το δείχνουν αυτό με τον πιο γλαφυρό τρόπο... Και εννοείται πως έχειες απόλυτο δίκιο όταν λες πως όχι απλά δεν αποδεχόμαστε το διαφορετικό αλλά προσπαθούμε να το εξοντώσουμε. Έτσι είναι. Οτιδήποτε ξενίζει, φοβίζει... Καλό μήνα και καλό Σ/Κ και σε σένα!

      Διαγραφή
  2. Γειά σου Μάκη μου!πολύ σημαντικό που τίμησες την Κατερίνα Γώγου!!πόσοι την έχουν ξεχάσει!κι όμως θα ζεί πάντα στις καρδιές μας κι ας μην τη ζήσαμε στην εποχή της είχε κάτι το ιδιαίτερο που ξεχώριζε και σαν ηθοποιός αλλά και με πένα που προβλημάτιζε!την υποκρισία την πολέμησε με όλη τη δύναμη της πένας της και αυτό την χαρακτήρισε σαν ένα καθαρό κρύσταλλο που δεν δίσταζε να μπαίνει μπροστά!να είσαι πάντα καλά φίλε μου να μας χαρ'ιζεις τέτοιες αναρτήσεις!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλησπέρα Kate! Σε ευχαριστώ για αυτά που έγραψες! Μαρέσουν οι άνθρωποι που μπαίνουν μπροστά! Πυγμή, θάρρος αλλά και καλώς εννούμενη τρέλα και ευαισθησία! Ωραία συστατικά ε??? Σίγουρα κάνουν ένα εκρηκτικο μείγμα! Γιατί αυτό ήταν η Γώγου! Σε φιλώ γλυκιά μου!

      Διαγραφή
  3. Μάκη μου άλλο ένα εξαιρετικό αφιέρωμα έκανες!
    Μου φαίνεται αυτό που θα πω, ότι το έχουμε ξανασυζητήσει και για άλλους αξιόλογους ανθρώπους που έφυγαν άδικα.
    Οι βαθειά σκεπτόμενοι άνθρωποι, με ψυχή, οι αντισυμβατικοί στην σαπίλα της κοινωνίας ή θα βυθίζονται στο σκοτάδι ή θα παλεύουν να βγουν στο φως. Ή μια ενδιάμεση προσπάθεια, συνήθως. Δυστυχώς η πλειοψηφία βρίσκεται στο πρώτο κι έτσι αδυνατούν να αντέξουν.. Πάντα απορούσα για τις επιλογές της στον κινηματογράφο.. Τα ποιήματά της με συγκλονίζουν, έχουν την ωμή αλήθεια κι εκεί που πάνε να βρουν ελπίδα πέφτουν πάλι στο σκοτάδι.
    Ελπίζω στην εποχή εκείνη που όλοι οι αξιόλογοι άνθρωποι θα αντιστέκονται στην σκληρότητα της επιφανειακής πλευράς της κοινωνίας και θα δίνουν το παράδειγμα.. Που θα έχουν την δύναμη να συνεχίζουν.
    Καλό μήνα και πολύ χάρηκα για την βράβευση σου ως ιστολόγιο του μήνα στο yannidakis.net!! Σου αξίζει!! :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλησπέρα Κατερίνα μου! Ναι το έχουμε συζητήσει ξανά! Η Γώγου κάνει το εξης απίθανο. Ενώ στα ποιήματα της περιγράφει, όπως είπες, την ωμή αλήθεια, την σαπίλα μιας παρωχημένης κοινωνίας, την μοναξιά, την θλίψη, βγάζει ταυτόχρονα και μια αισιοδοξία που πραγματικά παρακινεί τους ανθρώπους να δουν την πραγματικότητα μέσα από τις σκληρές εικόνες των κειμένων της! Είναι η αυθεντικότητα της που κάνει την διαφορά! Απο όσο έχω διαβάσει όλη της η ζωή ήταν μια αντιθεση. Είχε γραφή συγκρουσιακή αλλά και παρακινητικη! Με στόχο ίσως της δική της εξιλέωση! Με απώτερο σκοπό μια ευτυχία που δεν πρόλαβε να γνωρίσει.

      Υ.Γ. Καλή μήνα να έχουμε Κατερίνααααααα! Ααααα και χαίρομαι που χαίρεσαι! χαχα! Ευχαριστωωωωωωωώ!

      Διαγραφή
  4. Σημασία έχει να παραμένεις άνθρωπος! γλυκιά, συγκινητική, αισιόδοξη και πάνω απ'όλα διαφορετική!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Το συμπυκνωμένο σου σχόλιο τα είπε ολα! Ευχαριστώ Εύη!

      Διαγραφή

Αναγνώστες

Page translation