Υπάρχουν χρυσόψαρα εδώ...?

Σαν τα καράβια φαίνονται τη νύχτα τα νησιά
σταματημένα μεσ’ στην μέση του πελάγου
Έχει η ανάσα τους μια γεύση, μια γεύση απ’ τα παλιά
που αναστήθηκαν με κόλπα κάποιου μάγου...

Εσύ δεν ήσουνα που μίλαγες για ιπτάμενες στιγμές;
Εσύ δεν ήσουνα που έκλαιγες γι’ αγάπη;
Εσύ δεν έλεγες «οι άνθρωποι δε θέλουν διαταγές
από ανθρώπους μηχανές στο ρόλο του προστάτη»;

Μ’ ένα τσιγάρο σαν μεγάλη κιμωλία
μοιάζεις με φάρο που σκοντάψανε τα πλοία
Μ’ ένα τσιγάρο σαν μεγάλη κιμωλία
μοιάζεις με φάρο που σκοντάψανε τα πλοία...

Εσύ δε μ’ έμαθες ν’ αφήνω να μακραίνουν τα μαλλιά;
Στα παλιατζίδικα τα ρούχα σου ζητούσες
Γιατί η αξία που μέσα μας φωλιάζει πιο βαθιά
είναι η ελεύθερη ζωή που ήθελες να ζούσες...

Υπάρχουν χρυσόψαρα εδώ; απάντησε μου
Μέσα στη γυάλα τελειώνει το νερό
Υπάρχουν χρυσόψαρα εδώ; απάντησε μου
Ή παραμένει πάντα μαύρος ο βυθός;

 Μ’ ένα τσιγάρο σαν μεγάλη κιμωλία
μοιάζεις με φάρο που σκοντάψανε τα πλοία
Μ’ ένα τσιγάρο σαν μεγάλη κιμωλία
μοιάζεις με φάρο που σκοντάψανε τα πλοία..

Στίχοι: Μ. Ξυδούς-Μουσική: Π. Σπυρόπουλος- Ερμηνεία: Πυξ-Λαξ

Υ.Γ. Αυτός ο κόσμος συνεχίζει να μας πληγώνει...