Ελπίδας χάραμα...

Τέλος εποχής χαράζει,

γέλια παιδιών λάμπουν στο σκοτάδι.

Γέννα ελπίδας κυοφορείται...

Αυτή ήταν η συμμετοχή μου στο 14ο επετειακό Συμπόσιο που διοργανώνει η Αριστέα (http://princess-airis.blogspot.gr/). Ένα Συμπόσιο που το έχω αγαπήσει από την αρχή και που με έχει βάλει στο τρυπάκι, σχεδόν πάντα, να μην διστάζω να δοκιμάζω κάτι διαφορετικό στον τρόπο γραφής μου. Ευχαριστώ την Αριστέα για την διόρθωση περί χαϊκού (ξέρει η ίδια...) και θερμά συγχαρητήρια στη νικήτρια αλλά και σε όλους και όλες που συμμετείχαν, είτε γράφοντας, είτε διαβάζοντας τα κείμενα. 

Είναι το τελευταίο κείμενο για το 2016 και χαίρομαι που είναι αυτό που... είναι. Για πολλούς συνανθρώπους μας αυτή η χρονιά ήταν δύσκολη ή ιδιαίτερη, για κάποιους είχε θετικό πρόσημο και για κάποιους άλλους δυσβάσταχτη... Το παραπάνω κείμενο αλλά και ο τίτλος είναι αφιερωμένο περισσότερο στους τελευταίους. Γιατί καλό θα είναι να θυμόμαστε, πως η ελπίδα κρατάει ασίγαστη την φλόγα μέσα μας μέχρι την τελευταία στιγμή. Μας δίνει δύναμη να σταθούμε όρθιοι, ξεπερνώντας ακόμα και τις μεγαλύτερες δυσκολίες. Ας πιστεύει λοιπόν ο καθένας μας σε ότι τον κρατάει δυνατό... Καλή Χρονιά με Υγεία για όλο τον κόσμο.

Και όταν θα 'ρθουν οι καιροί που θα 'χει σβήσει το κερί στην καταιγίδα,
Υπερασπίσου το παιδί, γιατί αν γλιτώσει το παιδί υπάρχει ελπίδα...