Ο λόγος ήταν μιά ερώτηση της σε μένα για την συνήθεια αρκετών bloggers (συμπεριλαμβανομένης και της... χάρης μου θα προσθέσω εγώ), να σχολιάζουν πιό συχνά στο facebook παρά στο εκάστοτε blog. Ασυναίσθητα σκέφτηκα δυό-τρία πράγματα τα οποία αναθεώρησα, σκέφτηκα,επεξεργάστηκα και τελικά κατέληξα σε κάποια συμπεράσματα.
Γράφω σε αυτόν τον χώρο απο το 2009. Γενικότερα γράφω από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου... Ξεκίνησα να γράφω γιατί λατρεύω αυτόν τον τρόπο επικοινωνίας και εξωτερίκευσης των σκέψεων και των συναισθημάτων μου. Αυτό που κατάλαβα με το πέρασμα των χρόνων είναι πως ο χώρος των blogs δεν είναι τίποτα περισσότερο και τίποτα λιγότερο από μιά μικρογραφία της κοινωνίας μας. Το blogging σε όλες του τις εκφάνσεις περιέχει όλα εκείνα τα συστατικά που συναντάμε στην καθημερινότητα μας.
Τα περισσότερα μέσα κοινωνικής δικτύωσης επίσης, με κυριότερο το... αδηφάγο facebook, παίζουν τον ρόλο τους σε αυτό. Αυτό που πιστεύω όμως είναι πως ο καθένας από εμάς κάνει τις επιλογές του και αυτές οι επιλογές κρίνονται, επικρίνονται ή διακρίνονται.
Θα παίρναμε ένα φύλλο χαρτί, θα πληκτρολογούσαμε πέντε λέξεις στον υπολογιστή και θα διαβάζαμε τα κείμενα μας βυθισμένοι στoν μοναχικό μας κόσμο, απελευθερωμένοι πλήρως και από τον επιπρόσθετο φόβο της δημόσιας έκθεσης.
Όχι ότι αυτό δεν γίνεται απο πολλούς, αλλά κατα βάση θεωρώ και πιστεύω πως όσοι και όσες έχουν προσωπικό ιστολόγιο το έχουν γιατί έχουν την ανάγκη, θέλουν, επιθυμούν να ταυτιστούν, να συναναστραφούν και να μεταδώσουν τις απόψεις τους σε άλλους ανθρώπους. Εννοείται πως το ιστολόγιο είναι για αυτούς, πέρα από ένα άρμα επικοινωνίας, μιά έκφραση ελευθερίας και ψυχολογικής ανάτασης.
Τον ρόλο αυτό έπαιξε, ευτυχώς για μένα, το facebook και λέω ευτυχώς όχι γιατί με ενδιαφέρει τόσο η ποσότητα αυτών που με διαβάζουν και διαβάζω, όσο η ποιότητα τους. Μέσω του blogging γνώρισα αξιόλογους ανθρώπους, συνεργάστηκα, γέλασα, συγκινήθηκα, προβληματίστηκα, διαφώνησα και ουσιαστικά επικοινώνησα, κάτι που για μένα είναι το σημαντικότερο πράγμα σε αυτό τον χώρο.
Πιστεύω λοιπόν, πως τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης δεν είναι το λάθος. Ο τρόπος που θα χειριστούμε εμείς αυτό που παράγουμε είναι το σημαντικό. Το blogging δεν πρόκειται να εξαλειφθεί έστω και αν μόνο ένας blogger συνεχίσει να γράφει. Ακόμα και για την πάρτη του. Όσοι βρέθηκαν σε αυτό τον χώρο και δεν είχαν σκοπό την δημιουργική επικοινωνία, είτε τoυς απέβαλλε ο χώρος είτε την έκαναν μόνοι τους με... ελαφρά για "άλλες πολιτείες".
Ο καθένας με τον τρόπο του. Ποιήματα, αστεία κείμενα, πολιτικές απόψεις, προσωπικές εκμυστηρεύσεις, διαδικτυακοί διαγωνισμοί, οδοιπορικά ταξιδίων, χειροποίητες κατασκευές, αθλητισμός, έρωτας και ότιδήποτε άλλο μπορεί να έχει κάποιος στο μυαλό του, είναι ευπρόσδεκτο, αρκεί να είναι αληθινό, έντιμο και όχι επι σκοπού πονηρό η κουτοπόνηρο και κατινίστικο.
Όλες οι γνώμες και οι σκέψεις είναι ελεύθερες όπως ορίζει η έννοια του blogging. Αυτή είναι η θέση μου και ευχαριστώ και πάλι την Πέτρα γιατί, έστω και ασυναίσθητα, μου έδωσε την ευκαιρία να την καταθέσω. Σας φιλώ.
Υ.Γ. Και επειδή είναι πρωτομηνιά σας αφιερώνω παρακάτω και μιά κομματάρα.Καλό εορταστικό μήνα να έχουμε!
Καλημέρα και καλό μήνα, φίλε μου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΟμολογώ πως συμφωνώ σχεδόν σε όλα όσα ανέπτυξες.
Προσωπικά, επιλέγω το φεισμπουκ λόγω της αμεσότητας που μου δίνει και πολλών άλλων επιλογών όπως παιχνίδια, τραγούδια, βίντεο κτλ. Υπάρχει πληθώρα, εδώ αν κάνεις ομαδικές αναρτήσεις, οι περισσότερες θα χαθούν, θα προσπεραστούν μάλλον είναι η ιδανική λέξη.
Αυτό όμως που θέλω να επισημάνω ειναι ό,τι για εμένα ειναι αλλο πραγμα το μπλοκ και αλλο το φεισμπουκ, το φεισμπουκ με το τουιτερ δηλαδη για εμενα εχουν πολλες ομοιοτητες, με το μπλοκ παλι καμια, για εμενα ειναι δυο εντελως διαφορετικα πραγματα που απλως μεσα απο το ενα μπορεις να προβαλεις το αλλο.
Να εισαι παντα καλα! Καλη συνεχεια και να εκφραζομαστε οπου μας αρεσει και οπως μας αρεσει, τι πιο ωραιο απο αυτο; Ο κοσμος μας σαν ζωγραφια που λεει και το τραγουδι.
Καλες γιορτες!
Καλημέρα, καλό μήνα Κική μου!
ΔιαγραφήΣυμφωνώ και γω με τις σκέψεις σου. Είναι ξεκάθαρο και στο δικό μου μυαλό, η διαφορά των μέσω κοινωνικής δικτύωσης όσον αφορά στα χαρακτηριστικά τους.
Νομίζω πως αυτό που ανέφερες, η προβολή δηλαδή του blog μας μέσω facebook η twitter και μάλιστα χωρίς ουσιαστικο κόστος (εδώ άλλοι για να διαφημίζονται πληρώνουν) είναι αυτό ακριβώς το σημείο που πρέπει να εστιάσουμε!
Η απομόνωση του blogging ή ο εθισμός απο αυτά τα μέσα είναι μιά εντελώς διαφορετική κουβέντα και έχει να κάνει περισσότερο με τα όρια που εμείς οι ίδιοι επιβάλλουμε στην χρήση τους...
Υ.Γ. Εννοείται πως ακολουθώ πιστά το δικό σου μοτό, η έκφραση για μένα χωρίς ουσιαστικά αλλά με ηθικά πάντοτε όρια, χωεις να προσβάλλουμε την γνώμη του άλλου, είναι ένα από τα σημαντικά που μας χαρίζει απλόχερα το μπλογκάρισμα! Σε φιλώ, καλές γιορτές!
Άψογος!
ΑπάντησηΔιαγραφήΣυμφωνώ σε όλα, περισσότερο όμως στο ότι τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, όποια κι αν είναι αυτά, δεν είναι λάθος. Το πως θα τα χειριστεί ο καθένας είναι το λάθος!
Προσωπικά, το γράψιμο είναι χαλάρωση, ανακούφιση, τα βγάζω από μέσα μου βρε παιδί μου και αυτό είναι λυτρωτικό για μένα. Από παιδί, έτσι μου άρεσε να εκφράζομαι. Γράφοντας. Το να γράφω λοιπόν στο blog μου ή όπου αλλού, είναι για μένα, το δικό μου ντιβάνι, στο γραφείο ενός ψυχαναλητή.
Φιλώ σε 💋
Δε μπορώ παρά να συμφωνήσω και γω στο θέμα της χαλάρωσης, της ανακούφισης και της λύτρωσης Ματίνα μου. Η γραφή για όσους απο εμάς την αγαπάμε σημαίνει όλα αυτά και κάτι παραπάνω!
ΔιαγραφήΗ αλήθεια είναι πως είναι λίγο διφορούμενες οι απόψεις για το θέμα της χρήσης των μέσων κοινωνικής δικτύωσης! Για μένα όμως είναι ξεκάθαρα τα πιστεύω μου εδώ και καιρό. Αν δεν είμαστε εμείς αυτοί που έχουν τον ΄πρώτο λόγο στο πως θα τα χρησιμοποιούμε τότε ποιος?
Υ.Γ. Φιλιά, καλό μήνα!
Μάκη μου, θα πω κι Εγώ πως συμφωνώ μαζί σου. Προσωπικά ποτέ δεν σύγκρινα και πόσο μάλλον δε θεώρησα πως τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και blog είναι ακριβώς το ίδιο. Ναι βοηθάνε στην προβολή και στην λίγο παραπάνω και άμμεση επικοινωνία. Ναι γράφουμε τις σκέψεις/χαζομάρες/αστεία... μας και σε αυτά αλλά για μένα το blog είναι το κυρίως προσωπικό μου καταφύγιο σκέψεων (που δεν πρόκειται να το εγκαταλείψω ακόμα κι αν είμαι μονάχη μου!), που το έχω πει (και τόσα άλλα) ο σκοπός μου από το 2009 που δημιούργησα το πρώτο μου blog ήταν μετά από παρότρυνση της καθηγήτριας μου σε μια φάση μου που θα εγκατέλειπα το νυχτερινό σχολείο και άλλα πολλά και δεν είχα δυνάμεις και αισιοδοξία να παλέψω άλλο. Μου είπε "γράφεις και απ-ελευθερώνεσαι, λυτρώνεσαι, ξεσπάς, μιλάς, γράψτα λοιπόν σε ένα δικό σου blog και θα δεις πως θα βρεθεί κόσμος που θα νιώθει σαν κι εσένα και θα βοηθηθεί ο ένας με τον άλλον". Κι έτσι πιστεύω έγινε! Όλα τα ρίχνουμε στην τεχνολογία και στα fb κλπ. μα η μεγάλη αλήθεια είναι ότι φταίει καθαρά ο χειρισμός. Ο καθένας επιλέγει πως θα τα χειριστεί από την στιγμή που είναι μέρος αυτών. Δεν με απασχολεί σε ποιο απ' όλα θα σχολιάσει ή θα μου μιλήσει κάποιος. Πολλές φορές δεν μου αφήνουν σχόλια σε ανάρτηση ούτε στο fb στην σχετική δημοσίευση αλλά μου στέλνουν προσωπικό μήνυμα ή e-mail. Όπως επιθυμεί και αισθάνεται άνετα ο καθένας!
ΑπάντησηΔιαγραφήΧίλια συγγνώμη έγραψα πολλά πάλι και ίσως να βγήκα εκτός θέματος.
ΚΑΛΟ ΜΗΝΑ να έχουμε!
Καλησπέρα Μαρία μου! Όχι μόνο δεν βγήκες εκτός θέματος, αλλά ουσιαστικά ανέλυσες ακριβώς το βασικότερο σημείο του κειμένου που ειναι ο χειρισμός των μέσων δικτύωσης!
ΔιαγραφήΧαίρομαι που και για σένα είναι τόσο ξεκάθαρο πως το blog είναι ο πιο απόλυτος τροπος έκφρασης στο διαδίκτυο και ουσιαστικά το θεωρείς και καταφύγιο σου. Ολοι λίγο πολύ έτσι το αισθανόμαστε!
Το ζήτημα είναιπως δεν θα πρεπει να κρίνουμε χωρίς να σταθμίζουμε και μάλιστα εντελώς απαίδευτα και ανούσια! Ο καθένας από εμας έχει τις σκέψεις και προσπαθεί. Αυτό πρέπει να αναγνωρίσουμε και όχι το αν γράφει συχνά, αν απαντάει ακόμα συχνότερα κλπκλπ... Μαρέσει αυτό που είπες. Όπως επιθυμεί και σιαθάνεται ο καθένας. Αν δεν μας αρέσει κάτι δεν σχετιζόμαστε με αυτο. Το blogging είναι έκφραση ελευθερίας! Δεν έχει φόρμες και πλαίσια, αρκεί να είναι αληθινό, αξιοπρεπές και να βγαίνει μέσα από την ψυχή του καθενός!
Υ.Γ. Καλό μήναααα!
Θα πέσεις από τα σύννεφα τώρα, αλλά πάλι συμφωνώ μαζί σου!!Το έγραψα και στην Πέτρα και στην Αριστέα. Καμία σχέση το blogging με τα social media, facebook κλπ. Το γεγονός ότι εγκατέλειψαν πολλοί οφείλεται σε διαφορετικά αίτια, όμως δεν μου κάνει εντύπωση διότι ανοίγουν τόσο εύκολα ένα blog όσο και το κλείνουν..
ΑπάντησηΔιαγραφήΕπίσης, πολύ σημαντικό που αναφέρθηκες στην ποσότητα και την ποιότητα, το λέω συνεχώς αυτό. Για παράδειγμα το να έχει κάποιος blogger σε κάθε του ανάρτηση 40 σχόλια δεν τον κάνει πετυχημένο. Συνήθως είναι εκείνοι που ασχολούνται πάρα πολλές ώρες με αυτό, σχολιάζουν σε άπειρα blogs, επικοινωνούν με διάφορους άλλους τρόπους και έχουν χτίσει το παρεάκι τους. Σεβαστό! Αλλά η επιτυχία δεν κρίνεται από εκεί και είναι κάτι το υποκειμενικό για τον καθένα μας. Ανάλογα με το τι ζητάμε, τι πρεσβεύουμε.. Προσωπικά νιώθω φοβερά ευγνώμων όταν μου στέλνουν και μου λένε ότι τους άγγιξα με όσα έγραψα ή ότι τους βοήθησα σε δύσκολες στιγμές. Αυτό μετράει περισσότερο από 40 σχόλια, από 1000 προβολές την ημέρα.. Μην φλυαρώ άλλο εσύ πάντα με καταλαβαίνεις! :)
Καλά το τραγούδι που επέλεξες ήταν το κόλλημά μου στο γυμνάσιο!! Μου έφτιαχνε την διάθεση και το έβαζα στην διαπασών!! Τι ωραίαα που το συναντώ και εδώ!! :)
Καλό μήνα αγαπημένε!!
Τώρα δεν θα το πιστέψεις αυτό αλλά κάτι μου έλεγε οτι θα συμφωνήσουμε!χαχαχα!Αυτό το όσο εύκολα ανοίγουν ένα blog αλλά τόσο εύκολα το παρατάνε ισχύει και σε ευχαριστώ που το ανέφερες μιας και δεν το έκανα εγώ! Και εννοείται πως η επιτυχία του εγχειρήματος έχει να κάνει με αυτό που ψάχνει ο καθένας, με αυτό που νιώθει!
ΔιαγραφήΘεωρώ πως οι κλίκες είναι ότι χειρότερο σε αυτόν τον χώρο! Και δεν μιλάω για το ότι αρκετοί bloggers έχουν κολλήσει με κάποιους άλλους που είναι φυσικό επόμενο λόγω ιδιοσυγκρασίας, επαφής κλπ κλπ. Μιλάω για εκείνους που εναντιώνονται σε κάποιους άλλους, που βλέπουν ανταγωνιστικά σε σημείο αηδίας το blogging και άλλα τέτοια όμορφα!
Ξέρω ότι καταλαβαινόμαστε, γιατί οι απόψεις σου είναι πολύ κοντινές με τις δικές μου σε πολλά θέματα! Ας σταματήσω όμως γιατί θα μας κατηγορήσουν για κλικαδόρους!χαχαχα!
Υ.Γ. Το τραγούδι αλλά και η Dion είναι για μένα κάτι ιδιαίτερο γιατί μου θυμίζουν όπως και σένα εποχές σχολικές, ανάμελες και όμορφες! Την λατρεύω την Celine! Καλό μήνα να έχουμε Κατερίνα μου! Φιλιά!