Ακόμα και οι τοίχοι έχουν... μιλιά Νο9

 Ακούσατε, ακούσατε... Η μάλλον διαβάσατε, διαβάσατε... Οι τοίχοι συνεχίζουν να βγάζουν μιλιές, ενίοτε και κραυγές. Πονάνε, κλαίνε, συζητάνε, προτείνουν, αναθεωρούν, αντιδρούν, προβληματίζουν, ψυχαγωγούν. 
 Στη σημερινή ανάρτηση σας έχω μερικά πολύ καλά κομμάτια. Τι νομίζατε, ξεχνάω εγώ πως οι αναρτήσεις μου περί τοίχων ειναι οι αγαπημένες σας? Εμμμμ ξέρω εγώ τι κοινό με διαβάζει...Νταλγκαδιάρικο και έξυπνο. Όπως τα παρακάτω συνθήματα...

Ααα ναι και είσαι η ζουζούνα μου. Το θερμοσιφωνο μην ξεχάσεις. Και πάνες για το μωρο. Ααααα και το παντελονι να πάρεις απο το καθαριστηριο. Φιλιά. Ααα ναι μην το ξεχάσω. Μου λειπεις...

Ψεύτης. Σε είδα. Χλαπάκιαζες σουβλάκια. Ανηλεώς...

Άδεια η πόλη, που πήγαν όλοι...

Που πήγε ο κούκος ρε παιδια???

Και τι είναι ρε να την χορτάσεις μπιφτέκι στα κάρβουνα?

Α να χαθείς, σατράπη...

Ωωωωω Σουλτααααάν!!!

Εγώ αυτό το παθαίνω με τους κώλους...

Σώπαινε ρε μούργο...

Η πιό όμορφη... σφαγή