Αν αφαιρέσουμε την φράση "στο Παρίσι", τότε νομίζω πως πραγματικά έχουμε με ακρίβεια την αποτύπωση για το τι ζούμε στη σημερινή χαιρέκακη και υποκριτική κοινωνία.
Και τελικά που οδηγούμαστε; Σέρνουμε τα βήματα μας και χορεύουμε έναν άλλο χορό του Ζαλόγγου, αλλά μακάρι ο λόγος που θα μας πάει στα βράχια, να είχε την ηθική υπόσταση του λόγου που οδήγησε τις Σουλιώτισσες να πέσουν μαζί με τα παιδιά τους στον γκρεμό για να αποφύγουν τον ζυγό του δυνάστη.
Η λέξη αξιοπρέπεια τείνει να εξαφανιστεί. Συναναστρεφόμαστε ψεύτικους ανθρώπους, ζούμε ψεύτικες ζωές, αγαπάμε τον διπλανό μας κατά παραγγελία, κλαίμε με "κροκοδείλια δάκρυα" και τελικά γινόμαστε και εμείς οι ίδιοι υποκριτές. Φαρισαίοι.
Έχουμε αντί για πρόσωπα, προσωπεία, κρύβουμε κάτω απο τις μάσκας μιας χρήσης καρδιές και ψυχές με τα ίδια χαρακτηριστικά. Του πεταματού. Αποστειρωμένες και χωρίς συναισθήματα. Ζούμε όντως στο αστερισμό της "μάσκας". Της απάθειας, των ανέκφραστων συναισθημάτων και του στρουθοκαμηλισμού.
Και δυστυχώς αγάπες μου, υπάρχουν ακόμα άπειρα αρνιά, που κυκλοφορούν ανάμεσα σε λύκους με προβιές προβάτου. Τα ξαναλέμε.
Νομίζω πως πάντα έτσι ήταν τα πράγματα. Παλιά δεν το πίστευα αυτό, τώρα δεν βρίσκω άλλη πιο πειστική εξήγηση από την ίδια τη φύση του ανθρώπου... Θαρρώ όμως πως ο εγκλεισμός και οι ιδιαίτερες συνθήκες που βιώνουμε έχουν, όχι επιδεινώσει την κατάσταση αλλά αναδείξει. Η αλήθεια πλέον είναι εμφανή, οι συνθήκες κατέστησαν τη ζωή διάφανη, κι αν δεν έπεσαν τα προσωπεία έπεσε ο προβολέας πάνω τους και φάνηκαν.
ΑπάντησηΔιαγραφήΦιλί σου στέλνω!
Αυτό με την ζωή και τις συνθήκες που την κατέστησαν διάφανη, είναι μια οπτική που είχα αφήσει στην άκρη η αλήθεια είναι. Λάθος μου. Πόσο συμφωνώ τελικά με αυτό που έγραψες. Σίγουρα είναι και αυτός ένας σημαντικός λόγος όντως.
ΔιαγραφήΗ φύση του ανθρώπου. Ναι... Αυτό επίσης από μόνο του είναι και πειστικοτατη εξήγηση για αυτό που ζούμε. Αυτό που σκέφτομαι μόνο εδώ και χρόνια και με ενοχλεί, με δυσκολευει ως άνθρωπο, είναι το μέχρι πότε... Μέχρι πότε θα το κάνουμε αυτό;
Σε ευχαριστώ πολύ γλυκιά μου για αυτό το σχόλιο! Πολλά φιλιά!
Νομίζω πως πάντα ήταν το ίδιο υποκριτική η κοινωνία μας, ίσως τώρα να αποκαλύφθηκε εξ ολοκλήρου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαταιγιστικός, no mercy!!
Να το και συ το λες. Και εκεί που δεν ήθελα να το θέσω έτσι... Τελικά έτσι είναι Κάθριν μου. Δυστυχώς. Ευτυχώς όμως που πάντα θα υπάρχει η πιθανότητα να αλλάξουν τα πράγματα...
ΔιαγραφήΣε ευχαριστώ πολύ για το... καταιγιστικός!😁 Φιλιά!
Μάκη μου, σε είχα χάσει και ανησυχούσα. Όμως να που έρχεται και αυτή σου η ανάρτηση και τονίζει εκ νέου τη δυναμική παρουσία και φλόγα που διατηρεί η σκέψη και η οξύνοιά σου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚρατώ την αναφορά στον Γκαστόν Λερού! Τίποτα δεν είναι τυχαίο στη δομή της σκέψης σου, αν έχεις αναφορές και σ' αυτόν το συγγραφέα.
Τώρα να πω ότι έχεις άδικο, δεν θα το τολμήσω. Γιατί, όπως πάντα, κάθε σου κουβέντα με γεμίζει σαν άνθρωπο και ταυτίζεται με τις ανησυχίες και τους προβληματισμούς μου.
Θα το παλέψουμε Μάκη, δεν γίνεται αλλιώς φίλε μου. Στέλνω την καλησπέρα μου.
Καλησπέρα Γιάννη μου. Είμαι εδώ φίλε, ακόμα και το παλεύω όπως όλοι μας.
ΔιαγραφήΕίναι ένας εξαιρετικός συγγραφέας ο Λερού και τόσο ακριβής σε αυτά που έχει πει και γράψει.
Μακάρι να μην είχα δίκιο. Αλήθεια. Με ότι συμβαίνει γύρω μας, ας είχαμε όλοι άδικο για τις ανησυχιες και τους φόβους που εκφράζουμε...
Το παράδοξο είναι ότι τώρα που διανύουμε την εποχή της "μάσκας", έπεσαν μάσκες και προσωπεία και ξεγυμνώνεται σιγά-σιγά η αλήθεια. Λίγοι μπορούν την διαχειριστούν, γιατί αυτό προϋποθέτει ξεβόλεμα και αποδοχή της προσωπικής μας παθογένειας. Η δολοφονία του Άλκη για παράδειγμα, ευαισθητοποίησε την κοινωνία και χύθηκαν τόνοι δακρύων. Την επόμενη μέρα του φονικού, το πρωτάθλημα συνεχίστηκε κανονικά σαν να μην είχε συμβεί τίποτα. Κράτησαν κι ενός λεπτό σιγή στην έναρξη του αγώνα (τι υποκρισία!) Σε πολλά επαρχικά γήπεδα έγινε ό,τι γίνεται κάθε εβδομάδα. Άγριο ξύλο μεταξύ των οπαδών, ασθενοφόρα και βαριά τραυματισμένοι. Όπως το λέει ο Λερού: "ένας χορός μεταμφιεσμένων". Έτσι θα πορευόμαστε στον αιώνα τον άπαντα, μέχρι να έρθει η ώρα και για τον προσωπικό μας "Ζάλογγο"...
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλή συνέχεια, Μάκη, και καλά κουράγια σ' αυτά που ζούμε!
Α ρε Μαρια, πόσο συμφωνώ στην τελευταία παράγραφο σου. Νομίζω πως ναι, έτσι θα πορευόμαστε...
ΔιαγραφήΠραγματικά αυτό που έγινε με τον Άλκη δείχνει ακριβώς αυτή την παθογένεια που αναφέρεις. Μια υποκριτική κοινωνία από την αρχή μέχρι το τέλος της. Μια κοινωνία που ξεχνάει και δεν μαθαίνει.
Σε ευχαριστώ πολύ για αυτό το σχόλιο.
Στην αρχή της πανδημίας άκουγα τόσο έντονα "αυτή η κατάσταση θα μας κάνει καλύτερους ανθρώπους", την ώρα που ο γείτονας έπαιρνε 50 πακέτα γάντια κι εγώ κανένα γιατί τα είχε αγοράσει όλα εκείνος. Αλλά ποιος νοιαζόταν; Αυτός που... θα έβγαινε καλύτερος άνθρωπος; Αποδείχθηκε πως όχι.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕγώ θεωρώ ότι όλες αυτές οι καταστάσεις που ζούμε τα τελευταία 2 χρόνια (από την πανδημία μέχρι το metoo) μας ξεγυμνώνουν. Και για να είμαι ειλικρινής... επιτέλους! Χαίρομαι που πάμε να κρυφτούμε πίσω από μία μάσκα, αλλά έρχεται κάποιος, κάποια κατάσταση και μας την τραβά.
Γι' αυτόν ακριβώς το λόγο που αναφέρεις στο κείμενό σου. Γιατί προσποιούμαστε, κοροϊδεύουμε τους άλλους και τον ίδιο μας τον εαυτό. Κάνουμε πως συμπονούμε, αλλά εν τέλει χαιρόμαστε με τον πόνο του άλλου. Και... Θεέ μου, είναι τόσο κουραστικό!
Με εξουθενώνει η ευκολία με την οποία μισούμε, απ' ότι αγαπάμε. Μισούμε για μία ομάδα, για ένα χρώμα δέρματος, για έναν σεξουαλικό προσανατολισμό... για ένα εμβόλιο που έκανες ή δεν έκανες.
Και αφού η γενιά μου έχει αποφασίσει να φέρει παιδιά σε αυτό τον σάπιο κόσμο, θέλω εγώ προσωπικά (και ιδανικά όλοι οι άνθρωποι που ζούμε σε αυτή τη χώρα - κόσμο) να τη διώξουμε αυτή τη σαπίλα. Να τις τραβήξουμε αυτές τις μάσκες.
Δε μας λυπάσαι στα κείμενά σου και αυτό είναι τέλειο!!! Σε ευχαριστούμε!
Γιώτα μου, τι ωραία οπτική και αυτή! Ναι αυτό σίγουρα είναι μια ευκαιρία για να... πέσουν κυριολεκτικά και μεταφορικά οι μάσκες. Αρκεί να μπορέσουμε να την εκμεταλλευτούμε όπως πρέπει και να μήν αφήνουμε να πάει χαμένη. Αρκετές φορές έχει γίνει αυτό στο παρελθόν... Το διάστημα της πανδημίας έχει όντως βγάλει στην επιφάνεια συμπεριφορές που δείχνουν οι τελικά ο καθένας σκέφτεται τον εαυτό του. Και ας πούμε ότι δεν είναι κάτι γενικευμένο αυτό. Σίγουρα όμως έχει να κάνει με μεγάλο μέρος.της κοινωνίας. Και αυτό είναι τρομακτικό. Και εσείς δεν με λυπάστε με τα τόσο ουσιαστικά και εύστοχα σχόλια σας. Αυτή η αλληλεπίδραση, η ανάλυση διαφορετικών οπτικών και σκέψεων, είναι που με κάνει να λατρεύω αυτό που κάνω εδώ και χρόνια... Σε ευχαριστώ, πολλά φιλιά Γιωτούλα!
Διαγραφή