Αλέκος Αλεξανδράκης: Ένας παράξενος, ωραίος ταξιδιώτης...

 Ήταν από αυτούς τους άντρες που τα συνδύαζαν όλα. Παρουσιαστικό, μυαλό, σοβαρότητα, εκλεπτυσμένο χιούμορ, δυναμική. 
 Εξαίρετος ηθοποιός, ιδιαίτερος άνθρωπος, ένας σταρ... αντιστάρ στην "χρυσή" εποχή του ελληνικού κινηματογράφου, ήταν αυτό που λέμε μια κατηγορία μόνος του. Με κύρια χαρακτηριστικά την στιβαρή φωνή και την εμφάνιση ζεν πρεμιέ, έμεινε στην ιστορία ώς ένας εκ των μεγαλυτέρων ελλήνων ηθοποιών. 
 Ο Αλέκος Αλεξανδράκης ήταν ένας παράξενος ταξιδιώτης σε αυτόν τον αδηφάγο χώρο του θεάματος. Η μάλλον για να το διορθώσω, ένας παράξενος, ωραίος ταξιδιώτης...

 Ελπιδοφόρο ξεκίνημα

 Γεννημένος στις 27 Νοεμβρίου του 1928 στην Αθήνα, φοίτησε στο σχολείο του Ελβετού καθηγητή Κάρολου Μπερζαν. Παράλληλα με το σχολείο ξεκίνησε να ασχολείται με την ξιφασκία και στην ηλικία των 15 ετών έγινε μέλος της εθνικής ομάδας. 

 Πολυπράγμων καθώς ήταν, μπήκε την επόμενη χρονιά στν Σχολή Ναυτικών Δοκίμων, ενώ η μεγάλη του επιθυμία ήταν να σπουδάσει κινηματογραφική σκηνοθεσία στην Αμερική.
 Όλα αυτά όμως πέρασαν σε δεύτερη μοίρα την ημέρα που παρακολούθησε την Έλλη Λαμπέτη σε μιά παράσταση του Κάρολου Κουν. Όπως αναφέρει η Βικιπαίδεια, ο φίλος του, ηθοποιός Νίκος Καζής τον προτρέπει να παρακολουθήσει μαθήματα στη δραματική σχολή του εθνικού θεάτρου. Οπερ και εγένετο. 
 Ο Δημήτρης Χορν διαβλέπει στον Αλεξανδράκη τον επόμενο ζεν πρεμιέ του ελληνικού κινηματογράφου και η Κατερίνα Ανδρεάδη του δίνει πρωταγωνιστικό ρόλο στην "Φθινοπωρινή Παλίρροια". Στις 9 Ιουλίου 1949, κάνει το ντεμπούτο του στο θέατρο αφήνοντας πολύ καλές εντυπώσεις. Μια μεγάλη καριέρα ανοίγεται μπροστά του...

Τεράστια καριέρα...

 Ο "Μίδας" του ελληνικού κινηματογράφου, Φιλοποίμην Φίνος του κάνει πρόταση συνεργασίας. Πρώτη ταινία το 1949. "Δυό κόσμοι", με σκηνοθέτη τον Γρηγόρη Γρηγορίου. Ακολούθησαν τεράστιες επιτυχίες σε θέατρο και μεγαλη οθόνη. Θιασάρχης και πρωταγωνιστής, ένα ατόφιο ταλέντο υποκριτικής και σκηνοθεσίας.

 Ιδιαίτερα αγαπητός στο γυνακείο κοινό. Έπαιξε σε παραπάνω απο 75 ταινίες, ανάμεσα στις οποίες "Ο βαφτιστικός", "Στέλλα", "Το νησί των γενναίων", "Δεσποινίς Διευθυντής", "Δάκρυα για την Ηλέκτρα", "Όμορφες μέρες", "Η κόμισσα της Κέρκυρας", "Η Μαρία της σιωπής", "Ο άνθρωπος με το γαρύφαλλο" και πολλές άλλες ακόμα με τεράστια επιτυχία.
 Συνεργάστηκε με τα μεγαλύτερα ονόματα της εποχής. Μελίνα Μερκούρη, Αλίκη Βουγιουκλάκη, Τζένη Καρέζη, Μάρω Κοντού, Ζωή Λάσκαρη, Μάνος Κατράκης, Γιώργος Φούντας, Διονύσης Παπαγιαννόπουλος, Ρένα Βλαχοπούλου, Αλέκος Τζανετάκος, Λίλη Παπαγιάννη, Μίμης Φωτόπουλος, Βασίλης Αυλωνίτης, και Νίκος Ρίζος, ήταν μερικά από αυτά.

 Κορυφαία του στιγμή η ταινία "Συνοικία το όνειρο" το 1961. Και σκηνοθέτης και πρωταγωνιστής. Σταθμός στην ιστορία του ελληνικού κινηματογράφου. Μια ταινία που προκάλεσε θύελλα αντιδράσεων, λογοκρίθηκε αλλά αγαπήθηκε όσο λίγες.

 Στο θέατρο πρωταγωνίστησε και σκηνοθέτησε μερικά από τα μεγαλύτερα έργα του παγκοσμίου ρεπερτορίου. "Ταξίδι της μέρας μέσα στην νύχτα", "Ήταν όλοι τους παιδιά μου", "Μαντάμ Μπάτερφλαϊ","Η γυναίκα με τα μαύρα", "Τέσσερα δωμάτια με κήπο", "Έγκλημα και τιμωρία", "Τα μεγάλα χρόνια" και δεκάδες άλλα που μείνανε στην ιστορία για την άρτια παρουσίαση τους και αυτό το κάτι που προσέδιδε ο Αλεξανδράκης με το παίξιμο και την σκηνοθεσία του.

Μεγάλοι έρωτες και επιτυχίες 

 Ο Αλέκος Αλεξανδράκης ήταν μεγάλος γόης. Γνωστό. Από τους μεγαλύτερους της εποχής του και όχι μόνο. Μεταξύ άλλων είχε σχέση με την Έλλη Λαμπέτη, ενώ παντρεύτηκε πρώτη φορά την Μαρτζ Βάλβη που γνώρισε στο Σουδάν. 
 Χωρίζει και παντρεύεται έπειτα από τρια χρόνια την Γαλλίδα Κλοντ Σαμπαντού, ενώ ξανά μετά από το ίδιο χρονικό διάστημα ξαναχωρίζει, για να παντρευτεί εκ νέου, τρίτη φορά το 1956, την Αλίκη Γεωργούλη. 
 Το 1961 παντρεύεται τέταρτη και τελευταία φορά την Ελβετή  Βερένα Γκάουερ με την οποία στα πέντε χρόνια έγγαμου βίου αποκτά δύο παιδιά. Η πιό σημαντική γυναίκα της ζωής του όμως και αυτή που αγάπησε περισσότερο ήταν η ηθοποιός Νόνικα Γαληνέα. Την γνωρίζει το 1969 και μέχρι το τέλος της ζωής του ζει μαζί της έναν παράφορο, δυνατό και μεγάλο έρωτα. Δεν παντρεύονται ποτέ αλλά ζουν σαν... παντρεμένοι.

Φινάλε...

 Το 1972 πρωταγωνιστεί στην μικρή οθόνη σε μιά σειρά που άφησε εποχή."Ο παράξενος ταξιδιώτης" έπαιξε 176 επεισόδια στην τότε ΕΙΡΤ και σημείωσε τεράστια επιτυχία. Το 1976 πρωταγωνιστεί στον "Γιούγκερμαν" και απο εκεί και ύστερα περιορίζεται σε κάποιες εμφανίσεις σε σειρές όπως το "Τμήμα Ηθών", "Ο Χαρτοπαίχτης", "Ξενοδοχείο Αμόρε",  "Ανατομία ενός Εγκλήματος", "Οι Δικηγόροι της Αθήνας" και μερικές ακόμα που ήταν και το κύκνειο άσμα του ως ηθοποιός. 

 Στις 8 Νοεμβρίου (σαν σήμερα) του 2005 αφήνει την τελευταία του πνοή χτυπημένος από τον καρκίνο. Στο ενδιάμεσο τιμάται από τον τότε Πρόεδρο της Δημοκρατίας Κωστή Στεφανόπουλο με τον Χρυσό Σταυρό του Τάγματος της Τιμής, ενώ παράλληλα δίδασκει υποκριτική στο εργαστήρι του Βασίλη Διαμαντόπουλου.

 Μέχρι και τα τελευταία χρόνια της ζωής του ο Αλεξανδράκης παρέμενε ένας υπηρέτης του θεάτρου και λάτρης του ωραίου φύλου. 

 Για κάποιους ήταν ο Βασίλι Κάρλοβιτς Γιούγκερμαν στην ομώνυμη σειρά, για άλλους ο Αλέξης Αρσένης από τον "Παράξενο ταξιδιώτη". Για τις γυναίκες ήταν ο αιώνιος γόης που σαγήνευε, με αυτή την σοβαρή και απόμακρη γοητεία που εξέπεμπε και τον έκανε ακαταμάχητο.
 Στην πραγματικότητα ο Αλέκος Αλεξανδράκης ήταν ένας άνθρωπος που έζησε με πάθος, απλότητα και τόλμη το ταξίδι της ζωής του. Σα να ήταν θαρρείς, η φράση του Γάλλου συγγραφέα  Άλφρεντ Ντε Βινύ: "Είναι πάντα απλή η ιστορία μιάς παθιασμένης καρδιάς..."