Ζητείται φιλία...

Νοικιασμένες αλήθειες
ρουφούν το μεδούλι της

Ακριβοθώρητοι εγωισμοί
της κλείνουν το στόμα

Μα αυτή εκεί, δούλα και κυρά
στην υπηρεσία των ανάξιων...

 Ζητούνται άνθρωποι, ζητείται φιλία...

 

Αυτή ήταν η ολιγόλεκτη συμμετοχή μου στο 17ο Συμπόσιο Ποίησης, που διοργανώνει κάθε φορά με περισσότερο κέφι και μεράκι η Αριστέα (http://princess-airis.blogspot.gr). Ήταν γα άλλη μιά φορά ένα εξαιρετικό Συμπόσιο με πολύ όμορφες συμμετοχές (μέσα σε μιά δύσκολη περίοδο). Συγχαρητήρια στη νικήτρια Μαρία Κανελλάκη (http://toapagio.blogspot.gr/), που μας πήρε όλους...κούρσα-χαχα- και στην τυχερή του διαγωνισμού (να δω τι θα γίνει με την αφεντιά μου Αριστέα), Μαρίνα Τσαρδακλή (https://marinaslovelylife.wordpress.com/). 

Αυτό που διαπιστώνω κάθε φορά και με ενθουσιάζει, είναι ότι το Συμπόσιο έχει αγαπηθεί από πολλούς ανθρώπους, που ποτέ δε θα μπαίνανε στην λογική να γράψουν σε στυλ ποιητικό. Είναι κάτι πάρα πολύ σημαντικό για εμένα, γιατί δείχνει πως η ειλικρινής και υγιής επικοινωνία (ναι μπορεί να υπάρξει και τέτοια μέσω διαδικτύου, άλλωστε όλα είναι στο πως βλέπουμε εμείς τα πράγματα), μπορεί να δημιουργήσει ορισμένες φορές όμορφες καταστάσεις και να φέρει κοντά τους ανθρώπους. 

Ευχαριστώ για άλλη μιά φορά λοιπόν την Αριστέα για την ευκαιρία που μου δίνει να εκφραστώ διαφορετικά. Ένα μεγάλο μπράβο σε όσους και όσες βαθμολόγησαν και διάβασαν τις προσπάθειες και τις σκέψεις αυτών που έγραψαν.

Υ.Γ.Μη νομίζετε ότι ξεχνάω την υπόσχεση μου. Απ΄τα ψηλά στα χαμηλά θα πάω να μου το θυμηθείτε! Και τότε, όχι πίνακα με τσίτσιδη, αλλά ολόκληρο όργιο θα παραγγείλω ο νικητής... Σας φιλώ!