Ω Άυγουστε, μήνα των απανταχού ξεκώλων...

 Μεγάλη η χάρη σου Άυγουστε μου. Προσκυνούμε ταπεινά εμείς οι αιώνια πιστοί σου.
 Ταγμένοι πάντοτε στα στήθια και τα μπούτια (παραsic), κολλημένοι με τα οπίσθια που ξεφεύγουν από τα στενά όρια των υφασμάτων, που κάποιοι και κάποιες ονομάζουνε σορτσάκια και μαγιό, είμαστε εδώ για να σου αποτίσουμε φόρο τιμής.  
Αν και 3 του μηνά, ετεροχρονισμένα, αλλά πάντα με αγάπη, ένα σου λέω μόνο. Είσαι για μένα (και για πολλούς άλλους), ο μήνας των απανταχού ξεκώλων...

 Καντε μιά βόλτα και θα με θυμηθείτε. Ειδικά με αυτά τα σορτσάκια νέας εσοδείας ακόμα και οι κώλοι φαίνονται... νέοι! Εντάξει κάποιοι, μιά πλαδαρότητα, μιά... δε μπορεί να κρατήσει το σορτσάκι την χυμένη σάρκα, την έχουν.
Άλλοι όμως... Άλλοι λες και γεννηθήκανε να φοράνε σορτσάκια, μαγιό ή ακόμη και ...τίποτα! 

 Δεν είναι οπίσθια αυτά, η Γκέρνικα του Πικάσο είναι! Στα λεωφορεία, στους δρόμους, στο μετρό, στις θάλασσες, στα γραφεία, στις δημόσιες υπηρεσίες, στους χώρους εργασίας ακόμη και στον ύπνο μας, κυριαρχούν. Όοοοοχι μόνα τους βέβαια. Πάνε πάντοτε παρέα με ένα ζευγάρι στήθια! Εξαπανέκαθεν!

 Ντάξει τώρα εδώ που τα λέμε, ο Αύγουστος δεν είναι μόνο ο μήνας των παραπάνω. Και συναυλίες έχουμε και πανσέληνους έχουμε και διακοπές (για τους τυχερούς και τις τυχερές) έχουμε και τα λεγόμενα μπάνια του λαού έχουμε και νόμους-τροπολογίες περασμένες στη...ζούλα έχουμε και φλαμίνγκο έχουμε και γυπαετούς και απ΄όλα τα καλά έχουμε.

 Κλασσικός ελληνικός Αύγουστος. Και μόλις τελειώσει ο μήνας της απόλυτης νιρβάνας, ξαφνικά συνειδητοποιούμε ότι... ήταν πολύ λίγο μωρέ. Ε καλά τώρα, συμφωνώ. Ο Αύγουστος δεν χορταίνεται ρε παιδιά... 

 Οπότε έχουμε και λέμε και ανακεφαλαιώνουμε. Το νού σας στα σορτσάκια και τα δείγματα από μαγιό. Το νου σας, στις μαυρισμένες Κενυάτισσες... εεεεε Ελληνίδες ήθελα να πω, που όλο το καλοκαίρι δίνουν πόνο και μετά... δεν άκουσα πως είπατε, ορίστε, συγνώμη κύριε ποιός είστε? 
 Και μπαίνει το φθινόπωρο και να σου οι ταλαιπώριες οι συναισθηματικές. Και οι εγωισμοί και οι ανασφάλειες. Και οταν λες στα κορίτσα, "ναι αλλά το καλοκαίρι ήσουν αλλιώς, πιό χαλαρή, περισσότερο άνετη", σου απαντάνε με τον γνωστό καταδικό τους τρόπο. 

 Καταρχήν με ερώτηση. "Δεν κατάλαβα με λες εύκολη και πουτάνα?". Κατα δεύτερον με... μετακύλιση τύψεων."Και εσύ όμως όλο τον χειμώνα άλλα μου έλεγες. Πως με αγαπάς, πως με θέλεις, πως θες να κάνουμε οικογένεια. Ψεύτη, ε ψεύτη...". Και εκεί, απλά παραδίδεις.
 Τελικά τώρα που το σκέφτομαι ο Αύγουστος είναι διπολικός χαρακτήρας. Ας είναι. Εμείς τον αγαπάμε όπως είναι. Έτσι...ξέκωλος.

Υ.Γ. Καλό μήνα γοργόνες και μάγκες!