Ζήλια μεταξύ γυναικών (feat. Άντε από δω ρε τσόκαρο...)

 Έχουμε και λέμε. Μην τα βάζετε με γυναίκες. Είναι μοχθηρές. Τέρατα. Πλάσματα εξωτερίκευσης κακίας. Θηλυκοί Χίτλερ. Στραβομουτσουνιάζουν. Αγριεύουν. Ρίχνουν τα φαρμακερά βέλη τους και ενίοτε τις... αιωρούμενες παντόφλες τους και "όποιον πάρει ο Χάρος".

 Όχι όλες οκ. Μακριά από μας οι γενικεύσεις. Αλλά για ρωτήστε και τις αντίστοιχες παθούσες κάρχιες... εεεε γυναίκες ήθελα να πω. Ιστορίες γεμάτες ματωμένα τσόκαρα, ξεμαλλιάσματα και νυχιές. Welcome to hell...

 Ντάξει πρέπει να εξηγηθώ. Και εξηγούμαι για άκομη μιά φορά. Μην τολμήσεις να κοιτάξεις τον γκόμενο τους ή τον άντρα τους. Μη διανοηθείς να τον ακουμπήσεις καταλάθος  ενώ περνάς από δίπλα του. Ούτε καν να σου περάσει από το μυαλό να του στείλεις καλησπέρα στο φου μπου.

Εννοείται πως δεν θα πρέπει να διαπρέπεις στον χώρο της εργασίας σου. Σκέψου το πολύ αν είσαι ψηλότερη και φοράς και τακούνι δίπλα τους. Αν τέλος μαγειρεύεις καλύτερα, τότε μαύρο φίδι που σ΄έφαγε...

Ω ναι, σε σένα το λέω μέλλουσα γυναίκα αράχνη, ποταπό και υποχθόνιο τσουλάκι (το τσουλάκι είναι καθαρά γυνακεία έκφραση παρεπιπτοντως), που νομίζεις οτι θα υψώσεις ανάστημα στην παλαιά εταίρα (κατά κόσμον πόρνη, κατά... υπόκοσμον πουτάνα).  Εκτός αν θέλεις να αλλάξεις κούρεμα στα μαλλιά σου και να μεταμορφωθείς σε θηλυκό Τέλη Σαβάλας. Για να σε δω τολμάς; Και οκ, οι άντρες που και που λακίζουμε με τις τρελές. Εσεις οι γυναίκες όμως δεν έχετε φόβο μέσα σας; Δεν λυπάστε την ζωούλα σας; Δε θέλετε  να κάνετε οικογένεια και μετά σαν καλές νοικοκυρές να χωρίσετε και να απατήσετε τον άντρα σας;;; 

 Δε σας καταλαβαινω ειλικρινά. Αφού βλέπετε πως γυαλίζει το μάτι τους. Αφού νιώθετε την καυτή τους ανάσα όταν πλησιάζετε το αρσενικό τους.  Δε πα να΄στε κολλητές φίλες, παλιές συμμαθήτριες, νυν κουμπαροκουτσομπόλες; Εκείνη την στιγμή μεταμορφώνεστε σε άτιμη σκύλα που... "θα σου δείξω εγώ παλιοτσόκαρο", "θα σου μάθω τον σεβασμό άξεστη καραβλαχάρα".
 Γιάυτό προτείνω καταρχήν ασφάλεια ζωής και κάτα δεύτερον σύνεση. Καλού κακού προσλάβετε και έναν bodyguard (όχι αλά Κέβιν Κόστνερ, αλά Ντάνι Ντε Βίτο καλύτερα). Ίσως γλιτώσετε...

Και δεν είναι η μοναδική απειλή αυτή βέβαια. Το ξεκίνησα από την έσχατη περίπτωση εγώ. Υπάρχουν και οι πιό light εκδοχές ένδειξης ζήλιας και εκδικητικών τάσεων, που έχει να κάνει με την καθημερινότητα. Σκάσιμο λάστιχων στο τουτού σας ή χάραξη των αρχικών του ονόματος τους, με την σίγουρη μέθοδος καταστροφής του κλειδιού-μαχαιριού-τσιμπιδακίου (sic).

Υπάρχει η πιθανότητα αηδιαστικών μηνυμάτων στο κινητό ή στα κοινωνικά δίκτυα, άλλη και η παρωχημένη, αλλά ουχί αμελητέα μέθοδος του "κακού ματιού" που προκαλεί πονοκεφάλους, εμετόυς και διάρροιες. Κοινώς σας πάει...πλυντήριο!

 Αυτά τα λίγα από τον μίνι οδηγό προς ναυτιλομένες. Η ζήλια δεν είναι καλό πράγμα. Οι ζηλιάρες γυναίκες είναι χειρότερο. Βασικά το συγκρίνω μόνο με την κλωτσιά στα αχαμνά. Για τόσο πόνο μιλάμε!
 Αλλά μην μου ανησυχείτε. Αν μεινετε έξω απο τον χορό, αν είστε σωστές και δεν ξενοκοιτάτε όλα θα πανε καλά. Και αυτές οι μέγαιρες θα πάψουν για λίγο να αποζητάνε αίμα. Θα ρουφάνε του αγοριού, του άντρα, του φίλου τους.

Υ.Γ. "Ο φθόνος είναι συντετριμμένος θαυμασμός", είχε πει ο Δανός φιλόσοφος Σίρεν Κίργκεκορ. Μη μασάτε...