Κυριακή 26 Νοεμβρίου 2017

Ζήλια μεταξύ γυναικών (feat. Άντε από δω ρε τσόκαρο...)

 Έχουμε και λέμε. Μην τα βάζετε με γυναίκες. Είναι μοχθηρές. Τέρατα. Πλάσματα εξωτερίκευσης κακίας. Θηλυκοί Χίτλερ. Στραβομουτσουνιάζουν. Αγριεύουν. Ρίχνουν τα φαρμακερά βέλη τους και ενίοτε τις... αιωρούμενες παντόφλες τους και "όποιον πάρει ο Χάρος".

 Όχι όλες οκ. Μακριά από μας οι γενικεύσεις. Αλλά για ρωτήστε και τις αντίστοιχες παθούσες κάρχιες... εεεε γυναίκες ήθελα να πω. Ιστορίες γεμάτες ματωμένα τσόκαρα, ξεμαλλιάσματα και νυχιές. Welcome to hell...

 Ντάξει πρέπει να εξηγηθώ. Και εξηγούμαι για άκομη μιά φορά. Μην τολμήσεις να κοιτάξεις τον γκόμενο τους ή τον άντρα τους. Μη διανοηθείς να τον ακουμπήσεις καταλάθος  ενώ περνάς από δίπλα του. Ούτε καν να σου περάσει από το μυαλό να του στείλεις καλησπέρα στο φου μπου.


Εννοείται πως δεν θα πρέπει να διαπρέπεις στον χώρο της εργασίας σου. Σκέψου το πολύ αν είσαι ψηλότερη και φοράς και τακούνι δίπλα τους. Αν τέλος μαγειρεύεις καλύτερα, τότε μαύρο φίδι που σ΄έφαγε...

Ω ναι, σε σένα το λέω μέλλουσα γυναίκα αράχνη, ποταπό και υποχθόνιο τσουλάκι (το τσουλάκι είναι καθαρά γυνακεία έκφραση παρεπιπτοντως), που νομίζεις οτι θα υψώσεις ανάστημα στην παλαιά εταίρα (κατά κόσμον πόρνη, κατά... υπόκοσμον πουτάνα).  Εκτός αν θέλεις να αλλάξεις κούρεμα στα μαλλιά σου και να μεταμορφωθείς σε θηλυκό Τέλη Σαβάλας. Για να σε δω τολμάς; Και οκ, οι άντρες που και που λακίζουμε με τις τρελές. Εσεις οι γυναίκες όμως δεν έχετε φόβο μέσα σας; Δεν λυπάστε την ζωούλα σας; Δε θέλετε  να κάνετε οικογένεια και μετά σαν καλές νοικοκυρές να χωρίσετε και να απατήσετε τον άντρα σας;;; 


 Δε σας καταλαβαινω ειλικρινά. Αφού βλέπετε πως γυαλίζει το μάτι τους. Αφού νιώθετε την καυτή τους ανάσα όταν πλησιάζετε το αρσενικό τους.  Δε πα να΄στε κολλητές φίλες, παλιές συμμαθήτριες, νυν κουμπαροκουτσομπόλες; Εκείνη την στιγμή μεταμορφώνεστε σε άτιμη σκύλα που... "θα σου δείξω εγώ παλιοτσόκαρο", "θα σου μάθω τον σεβασμό άξεστη καραβλαχάρα".
 Γιάυτό προτείνω καταρχήν ασφάλεια ζωής και κάτα δεύτερον σύνεση. Καλού κακού προσλάβετε και έναν bodyguard (όχι αλά Κέβιν Κόστνερ, αλά Ντάνι Ντε Βίτο καλύτερα). Ίσως γλιτώσετε...

Και δεν είναι η μοναδική απειλή αυτή βέβαια. Το ξεκίνησα από την έσχατη περίπτωση εγώ. Υπάρχουν και οι πιό light εκδοχές ένδειξης ζήλιας και εκδικητικών τάσεων, που έχει να κάνει με την καθημερινότητα. Σκάσιμο λάστιχων στο τουτού σας ή χάραξη των αρχικών του ονόματος τους, με την σίγουρη μέθοδος καταστροφής του κλειδιού-μαχαιριού-τσιμπιδακίου (sic).

Υπάρχει η πιθανότητα αηδιαστικών μηνυμάτων στο κινητό ή στα κοινωνικά δίκτυα, άλλη και η παρωχημένη, αλλά ουχί αμελητέα μέθοδος του "κακού ματιού" που προκαλεί πονοκεφάλους, εμετόυς και διάρροιες. Κοινώς σας πάει...πλυντήριο!

 Αυτά τα λίγα από τον μίνι οδηγό προς ναυτιλομένες. Η ζήλια δεν είναι καλό πράγμα. Οι ζηλιάρες γυναίκες είναι χειρότερο. Βασικά το συγκρίνω μόνο με την κλωτσιά στα αχαμνά. Για τόσο πόνο μιλάμε!

 Αλλά μην μου ανησυχείτε. Αν μεινετε έξω απο τον χορό, αν είστε σωστές και δεν ξενοκοιτάτε όλα θα πανε καλά. Και αυτές οι μέγαιρες θα πάψουν για λίγο να αποζητάνε αίμα. Θα ρουφάνε του αγοριού, του άντρα, του φίλου τους.

Υ.Γ. "Ο φθόνος είναι συντετριμμένος θαυμασμός", είχε πει ο Δανός φιλόσοφος Σίρεν Κίργκεκορ. Μη μασάτε...

6 σχόλια:

  1. Φίλε μου θα διαμαρτυρηθώ εν ονόματι όλων των γυναικών !Η κακία και ο φθόνος δεν έχουν φύλλο..φίλε μου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Δεκτή η διαμαρτυρία Γεωργία! Μαζί σου είμαι! Απλά εδώ αναφέρομαι ξεκάθαρα όπως λέει και ο τίτλος στην ζήλια μεταξύ γυναικών.
      Σε αυτό το κομάτι επέτρεψε μου να σου πω, χωρίς να υπάρχει πιθανότητα να μου αλλάξει κάποιος την γνώμη (και αυτό το λέω επειδή το έχω ζήσει δεκάδες φορές),αλλά και χωρίς να σημαινει οτι δεν λαμβάνω την ένσταση σου σοβαρά, ότι η ζήλια μεταξύ γυναικών είναι πολύ συνηθέστερο φαινόμενο σε σχέση με την ζήλια μεταξύ των αντρών.
      Είναι μιά διαπίστωση που έχω ακούσει και συζητήσει και με αρκετές γυναίκες.
      Σε ευχαριστώ για το σχόλιο.

      Διαγραφή
  2. Εντάξει, πόσο γέλασα. Δεν παρατηρείται και σπάνια αυτό. Θα συμφωνήσω, όμως, με το σχόλιο της Γεωργίας: σ' αυτά δεν χωρούν διακρίσεις. Είναι στον άνθρωπο και στο κατά πόσο έχει ανασφάλειες, κόμπλεξ και τα συναφή, όπως και στον τρόπο που το εκφράζει.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Εννοείται πως δεν κάνω διακρίσεις Αναστασία μου. Απλά έχω μιά συμπάθεια και μ'αρέσει να πειράζω τις γυναίκες. Γνωστό αυτο!χαχα!

      Υ.Γ. Και πάλι να σου πω, πως θεωρώ οτι οι ανδρικές φιλές είναι πιό δυνατές από αυτες των γυναικών. Αυτό για μένα αντιστοίχως σημαίνει πως και η ζήλια μεταξύ γυναικών είναι πιό διαδεδομένη.
      Σαφώς και είναι ανάλογα και με τον άνθρωπο. Αλλά για μένα ο κανόνας είναι πως τα παραδείγματα πο αναφέρω υπάρχουν και θα υπάρχουν...

      Διαγραφή
  3. Θα είμαι ειλικρινής μαζί σου Μάκη. Συμφωνώ πως η ζήλια γενικά είναι κάτι κακό και ομολογώ πως έχω "πέσει" θύμα ζήλιας. Σε πολύ light εκδοχές βέβαια, τύπου έγινε κατανοητό ότι δεν χάρηκαν στη δεδομένη χαρά μου ή πέταξαν μια δυο μπηχτούλες. Αυτά που αναγράφεις δεν τα έχω συναντήσει στην ζωή μου και κάνω τον σταυρό μου να μην τα συναντήσω και ποτέ, γιατί είμαι και νευρική και θα γίνει χαμούλης χαχαχα
    Διασκεδαστικό το κείμενο σου και εύχομαι μακριά απ' όλους μας η ζήλια!
    Καλή Τετάρτη να έχουμε :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Εγώ γιατί ειμαι εδω βρε; Για να σας προετοιμάζω για τα χειρότερα!χαχαχα! Έχεις δίκιο Μαρίνα. Η ζήλια είναι κάτι πολύ κακό και καλο θα είναι να την αποφεύγουμε οταν την παίρνουμε... μυρωδιά!

      Υ.Γ. Μυρίζονται τον... χαμούλη οι τύπισσες γιαυτό λακίζουν ε;; Καλο υπόλοιπο εβδομάδας Μαρίνα!

      Διαγραφή

Αναγνώστες

Page translation