Παρασκευή 19 Αυγούστου 2022

Ghosting: Από τα... μέλια στο "ψάξε, ψάξε δε θα με βρεις"...

  H Mary Tyler Moore, Αμερικανίδα ηθοποιός, είχε πει κάποτε το εξής: "Κάποιες φορές χρειάζεται να μάθεις κάποιον πολύ καλά, για να καταλάβεις στην πραγματικότητα ότι είστε ξένοι". 

 Αυτό είναι η μία ανάγνωση στο ολοένα και πιο συχνά εμφανιζόμενο φαινόμενο του ghosting. Η άλλη, και ενδεχομένως πιο ακραία, είναι ότι είμαστε όλοι ανεπιθύμητα στοιχεία σύμφωνα με την άποψη κάποιου, όπως είχε πει ο περιβαλλοντολόγος Edward Abbey. 

 Για να σας διευκολύνω  και να καταλάβετε τι εννοώ με τα παραπάνω, ας πούμε κατ'αρχάς τι είναι το ghosting. Επί της ουσίας είναι ένας νεωτερισμός που δηλώνει την ακαριαία και χωρίς εξήγηση, εξαφάνιση (κυριολεκτική ή μη) ενός ανθρώπου από την ζωή κάποιου άλλου, την στιγμή που υπήρχε μεταξύ τους ερωτικός, κυρίως, δεσμός. Και δεσμός όχι ως τίτλος, αλλά κατ'ουσία.

 Στην πραγματικότητα αν το σκεφτούμε λίγο καλύτερα,  σχεδόν ποτέ δεν εξαφανίζεται έτσι απλά κάποιος από την ζωή κάποιου άλλου. Βασικά, δεν υπάρχει καμία τέτοια περίπτωση. Αυτό ως βάση, γιατί αν το αφήσουμε να αιωρείται, θεωρώ πως οποιαδήποτε κουβέντα είναι άστοχη.

 Ας πάμε λίγο στο γιατί συμβαίνει αυτό. Οι λόγοι μπορεί να είναι πολλοί. Οι βασικότεροι κατ εμέ είναι δύο. Ο πρώτος έχει να κάνει με το τι βλέπει ο καθένας σε αυτή την σχέση. 

 Πολλές φορές η υπερβολική εκδήλωση συναισθημάτων και οι μεγαλόσχημα όμορφες κουβέντες, δημιουργούν μια λανθασμένη αντίληψη της πραγματικότητας. Είτε από την μία, είτε και από τις δύο πλευρές. 

 Η διαφορά είναι ότι αυτός που φεύγει, κατακλύζεται πολύ πιο σύντομα, είτε ηθελημένα επειδή έτσι έχει μάθει, είτε άθελά του λόγω της έντασης της σχέσης, από το "λουτρό της δικής του αλήθειας". Σε αυτές τις περιπτώσεις δεν τίθεται θέμα ενσυναίσθησης, οι "πληγές" του παρελθόντος κάνουν την εμφάνιση τους, και ο τρόπος που εξαφανίζεται είναι άμεσος, τραχύς και χωρίς ίχνος μεταμέλειας. Τουλάχιστον για αρχή...

Ο δεύτερος λόγος είναι πολύ πιο απλός. Ανασφάλεια λέγεται. Αυτό, σε συνδυασμό με την συναισθηματική προσκόλληση δημιουργούν ένα μείγμα τόσο ανατρεπτικό και αψυχολόγητο, που πολλές φορές οδηγεί στην έξοδο έναν από τους δύο. Μπορεί αυτό που συμβαίνει να είναι too much για κάποιον. 

  Μπορεί κάποιος να βλέπει ανταγωνιστικά τον άνθρωπο του, σε τέτοιο βαθμό που να τον καθιστα ανίκανο να προσφέρει το οτιδήποτε. Μπορεί να τον έχει εξυψώσει στο μυαλό του σε δυσθεώτητα ύψη και ξαφνικά να προσγειώνεται στην πραγματικότητα, από μια κουβέντα, μια λέξη ή μια συμπεριφορά ξένη προς αυτόν.

 Συνοψίζοντας, οι άνθρωποι είμαστε πολύπλοκα όντα και δε μπορούμε τα απλά. Προτιμάμε να τριγυρνάμε άσκοπα σε έναν ατελέιωτο λαβύρινθο, παρά να πάρουμε τον ξεκάθαρο δρόμο προς το απάνεμο λιμάνι.

 Σίγουρα σε αρκετές περιπτώσεις το συναίσθημα συγκρούεται με την λογική. Σίγουρα το εύκολο και το δύσκολο διαφέρει από άνθρωπο σε άνθρωπο. Είναι δεδομένος επίσης, ότι υπάρχουν και άλλοι, οικονομικοί, συναισθηματικοί, ψυχικοί λόγοι, που μας ωθούν πολλές φορές στο να χανόμαστε ξαφνικά από την ζωή κάποιου.

 Ο τρόπος που το κάνουμε όμως, θεωρώ ότι δείχνει πολλά για το ποιοί είμαστε και κυρίως για το τι είμαστε. Τα ψυχικά τραύματα του παρελθόντος, το πως μεγαλώσαμε, οι απορρίψεις που βιώσαμε και τελικά η ζωή που δεν ζήσαμε την στιγμή που έπρεπε, μας μετατρέπουν πολλές φορές σε καμικάζι, που πατάνε το γκάζι και αφήνουν πίσω τους ανθρώπινα συντρίμμια, αδιαφορώντας για το κύκλο εγωισμού, αχαριστίας και υποκρισίας, που δεν λέει να κλείσει.

 Για αυτούς που μένουν πίσω, μόνοι, σύξυλοι αρχικά, ανίκανοι να καταλάβουν τι και πως, ένα είναι σίγουρο. Αυτή είναι η ευκαιρία να "σπάσουν" τον κύκλο, κάνοντας μια νέα αρχή, μακριά από ανόητες συμπεριφορές και μικρόψυχους ανθρώπους...


ΥΓ. Το κείμενο το "χρωστάω" στην Γιώτα (http://giwtatotongi.blogspot.com/), που ζήτησε σε ανύποπτο χρόνο την περισπούδαστη (δεν θέλω γέλια) ανάλυση μου επί του θέματος. Τα ξαναλέμε.

14 σχόλια:

  1. Καλησπέρα Μάκη. Μια φορά, καιρός πάει, διάβασα ένα κείμενο σε μια εφημερίδα. Ήταν ένα ώριμο ζευγάρι, που μετά από χρόνια, απαλλαγμένο από άγχη και οικογενειακές υποχρεώσεις, κατάφερε να πάει διακοπές μαζί. Ένας άντρας και μια γυναίκα. Χρόνια μαζί ολάκερα. Για πρώτη φορά κατάλαβαν ότι ήταν ξένοι φίλε μου. Ότι είχαν γίνει ξένοι. Ότι δεν είχαν κάτι κοινά συναισθηματικό να τους αγγίξει. Έτσι ένιωσαν. Και επέστρεψαν άρον-άρον και ...χώρισαν φίλε μου.
    Με έπιασε ένας αδυσώπητος τρόμος, μια κρίση πανικού, διαβάζοντάς το, αλήθεια. Τρόμαξα, με στοίχειωσε αυτό το κείμενο και αυτό ακριβώς που περιγράφεις.
    Καλησπέρα αγαπητέ φίλε.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλησπέρα Γιάννη. Στην πραγματικότητα οι άνθρωποι οσο καλά και να γνωρίζονται άλλο τόσο υπάρχουν πτυχές του εαυτού τους άγνωστες. Πολλές φορές ακόμα και για τους ίδιους. Πόσο μάλλον για τους άλλους.
      Αυτό βέβαια δε νομίζω ότι είναι ο κύριος λόγος που ξαφνικά εξαφανίζεται κάποιος από την ζωή κάποιου. Γι'αυτό που αναλύω παραπάνω και έχει να κάνει με το λεγόμενο ghosting, νομίζω ότι ευθύνονται όσα περιγράφω και σίγουρα πολλά παραπάνω. Σε ευχαριστώ για το σχόλιο φίλε!

      Διαγραφή
  2. Έχεις κάνει μια εξαιρετική ανάλυση και τόσο εύστοχη τοποθέτηση. Το εξετάζεις από όλες τις πλευρές και παραμέτρους.. Όχι ότι περίμενα κάτι λιγότερο από εσένα!

    Θέλουμε κι άλλα τέτοια θέματα.. Σε φιλώ 😘🌻

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σε ευχαριστώ πολύ Κάθριν! Προσπαθώ να το κάνω και συνήθως προσπαθώ να βάλω τον εαυτό μου στην άκρη ως παρατηρητής, όταν γράφω τέτοια κείμενα. Δεν είναι πάντα εύκολο.

      ΥΓ. Ευχαριστώ και για την διόρθωση 💚

      Διαγραφή
    2. Είπαμε.. Ο δαίμων του πληκτρολογίου 😉
      Εγώ έχω κάνει χειρότερα, θυμήσου το Άρωμα Γυναίκας! 😊

      ΥΓ: Δεν είναι καθόλου εύκολο ούτε να σκέφτεσαι ούτε να γράφεις ως παρατηρητής. Αν αυτό το εφαρμόζαμε και σε προσωπικές μας υποθέσεις ίσως να γλιτωναμε ψυχική ταλαιπωρία.

      Διαγραφή
    3. Σημασία έχει να μαθαίνουμε από τα λάθη μας!

      Διαγραφή
  3. "Δεν είστε σίγουρα ψυχολόγος;"
    Aν το διάβαζα σαν άρθρο ενός ειδικού, θα το χειροκροτούσα. Ψύχραιμο, τίμιο, απλό, καλά ζυγισμένο και απόλυτα κατανοητό.
    Μάκη, δεν ξέρω με τι ασχολείσαι, αυτό που ξέρω είναι πως ανήκεις στη σπάνια κατηγορία των αντρών που εμφορείται από κοινωνική ευαισθησία και συναισθηματική οξυδέρκεια.
    Σου εύχομαι ό,τι καλύτερο στη ζωή σου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. ☺️☺️☺️ Εεεεεμμμμ τώρα τι να πω. Σε ευχαριστώ πολύ Μαρία, με τιμάνε τα λόγια σου αλήθεια!

      Θα σου πω κάτι αλλα θα μεινει μεταξύ μας ε;😁 Στην αναγνώριση μιας δύσκολης η άσχημης κατάστασης νομίζω και γω πως τα πάω καλά. Και στην ανάλυση των οποίων προβλημάτων.
      Στην εφαρμογή της λύσης η της διαδικασίας απλοποίησης των πραγμάτων έχω ένα θέμα. Οι περισσότεροι από μας νομίζω. Συνήθως όταν παίρνω αποστάσεις βλέπω πιο καθαρά τα.πραγματα.
      Μακάρι να βλέπαμε πάντα το απλό και το λογικό.

      Διαγραφή
  4. Το πες και το κανες! Και χαίρομαι γι' αυτό. Η ανάλυσή σου είναι ουσιώδης και πιάνεις το θέμα από διάφορες οπτικές γωνίες.

    Αυτό το φαινόμενο δεν ξέρω τι ένταση είχε στο παρελθόν, αλλά για να έχει και ονομασία τώρα, φαντάσου στις μέρες μας τι γίνεται.
    Παρατηρώ αυτή την εποχή ότι το ghosting γίνεται τόσο πολύ (σε όλες τις ηλικίες) και μπορεί τα περιστατικά για κάποιον να έρχονται το ένα μετά το άλλο. Έτσι, η ελπίδα και η όρεξη για μία "νέα αρχή" χάνεται. Το βλέπω καθημερινά να γίνεται. Φίλες μου το έχουν βιώσει πολλαπλά και πλέον δε μπαίνουμε καν στη διαδικασία να κάνουμε συζητήσεις ωρών γι' αυτό. Πίνουμε απευθείας ούζα.
    Το ghosting το βλέπω πολύ ως ανασφάλεια του ατόμου που εξαφανίζεται. Όμως, όντως, αν κάτσω να αναλύσω τη σκέψη μου τώρα, θα γράφω σεντόνια χαχαχα.

    Σε φιλώ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Τι να σε κάνω, τι;;; Χατίρια δεν χαλάω!
      Έχεις δίκιο στο.θεμα του.παρελθοντος και του παρόντος. Και νομίζω ότι για να υπάρχει και ο συγκεκριμένος νεωτερισμός η αλλιώς αυτή η αμερικανιά ως έκφραση, σημαίνει ότι κάτι υπάρχει. Όπως ο καπνός που πάει πακέτο με την φωτιά.

      Επειδή ανέφερες το θέμα της όρεξης που χάνεται, να σου πω ότι αυτό είναι θέμα οπτικής πάντα. Δεν μπορεί δηλαδή από μόνη της μια άσχημη κατάσταση να γίνει μόνιμο βίωμα στην ζωή κάποιου αν ο ίδιος δεν το επιτρέψει.
      Σίγουρα αν συμβεί κάτι άσχημο μπορεί να σε ακολουθεί σε όλη σου την ζωή. Αλλά δεν μπορεί να σε ορίζει αν δεν το αφήσεις εσύ να το κάνει.

      Νομίζω, και δεν το παίζω σοφός μιας και γω μπλεκομαι αρκετά συναισθηματικά, ότι μια λύση θα ήταν να αρχίσουμε να επενδύουμε περισσότερο στον εαυτό μας ( με την καλή έννοια) και λιγότερο στους άλλους. Αυτό είναι ένα μαξιλαράκι ασφαλείας σε περιπτώσεις απότομης πτώσης από τα σύννεφα...

      ΥΓ. Όχι, να τα πεις και να γράψεις και σεντόνια! Μη σου πω και στο blog σου μάλιστα, να διαβάσουμε και την δική σου άποψη επί του θέματος! Έχεις πολλά να πεις!

      Διαγραφή
  5. Έχει γίνει πια της μόδας να πω; Να φεύγει κάποιος ξαφνικά από τη ζωή σου και κυρίως χωρίς να έχει προηγηθεί η παραμικρή εξήγηση. Άγριο πράγμα όταν το αντιμετωπίζει κανείς για πρώτη φορά. Μετά γίνεται ευκολάκι. Αλλά το χειρότερο είναι κάποια στιγμή να κάνεις κι εσύ το ίδιο. Ίσως η παρόρμηση να πληγώσεις με τον τρόπο που σε πληγώνουν να γίνει αιτία να κάνει κανείς το ίδιο. Φαύλος κύκλος. Τέλος πάντων, το ρεζουμέ είναι πως αυτά είναι απάνθρωπες τακτικές χειραγώγησης, όχι μόνον των άλλων αλλά και του εαυτού), ανεπίτρεπτες για τους ανθρώπους που αν μη τι άλλο, διαθέτουν Λόγο!
    Εξαιρετική η ανάλυση που έκανες Μάκη. Το θέμα "καίει" στις μέρες μας.
    Καλό μεσημέρι!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Μαρία, συμφωνώ μέχρι... κεραίας σε ότι εγραψες! Κανονικά θα έπρεπε ως άνθρωποι με λόγο, η τελοσπαντων αν θέλουμε να λογιζομαστε ως τέτοιοι, να συζητάμε τα πάντα προτού πάρουμε την απόφαση να τελειώσουμε κάτι.

      Ακόμη και σε περιπτώσεις που μπορεί να έχουμε δίκιο, δεν είναι ανθρώπινο να γίνεσαι... Λούης χωρίς μια κάποια εξήγηση. Είναι απάνθρωπο.
      Σε ευχαριστώ πολύ γιαυτό το ουσιαστικό σχόλιο!

      Διαγραφή

Αναγνώστες

Page translation