Ήταν ένα απομεσήμερο του Σεπτέμβρη. Ένα μοβ απομεσήμερο που τα ηλιοτρόπια ήταν δακρυσμένα, γιατί ο ήλιος τα είχε ξεχάσει και ταξίδευε πίσω από σκούρα σύννεφα.
Κουράγιο έλεγα μέσα μου. Μην ιδρώνεις. Την μεριές καλά την πόρτα του. Ακόμα και αν φωνάξεις, θα σε ακούσει. Αφού στο είπε. Στ΄ ορκίστηκε πώς θα σε περιμένει.
Φώναξα δυνατά ώσπου βράχνιασα.
Χτύπησα δυνατά ώσπου μάτωσαν τα χέρια μου. Κανείς....
Τι όμορφα που είναι τα μοβ απομεσήμερα του Σεπτέμβρη...
Ακόμα και όταν ξέρεις πως αυτός που νόμιζες πως θα σε περιμένει, κρύφτηκε πίσω από σκούρα σύννεφα και σε ξέχασε...
Αλκυόνη Παπαδάκη
Αλκυόνη Παπαδάκη
Υ.Γ. Καλό μήνα να έχουμε...
Αγαπημένη Αλκυόνη! Αγαπημένος Σεπτέμβρης!!!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΑγαπημένο Φθινοπωρο!!!
πολύ ωραίο το απόσπασμα Μάκη μου :*
Σε ευχαριστώ πολύ Μαρία μου! Λατρεύω και γω το φθινόπωρο και εννοειται και την Αλκυόνη!
ΔιαγραφήΚαλό μήνα!
Καλό μήνα και από εδώ Μάκη μου!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΛιώσε μας με την Αλκυόνη.. Όπως βλέπεις την αγαπάμε ιδιαίτερα!
Αλλά δεν θέλω μελαγχολίες..ε! (κολλητικό είναι αυτό το συννεφάκι έχει περάσει από όλους μας αλλά δεν πτοούμαστε!)
Ε ναι Κατερίνα μου η Αλκυόνη είναι πολύ ιδιαίτερη ποιήτρια! Τόσο αισθαντική και ονειροπόλα!
ΔιαγραφήΥ.Γ. Εννοείται πως δεν πέφτουμε... Λίγη γλυκιά μελαγχολία που και που βοηθάει! Καλό μας μήνα λοιπον!
Λατρεμένη Αλκυόνη, αλλά να μη μας πτοούν τα σύννεφα!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλώς σε βρήκα :)
Καλησπέρα Black Rose! Όντως υπέροχη Αλκυόνη και όχι δεν μας πτοούν τα σύννεφα! Καλώς ήρθες!
Διαγραφή